Da li je i koliko domaća javnost upoznata sa činjenicom da se književni identitet Dubrovačke republike direktno naslanja na srpsku književnu misao.
Iako je ova tema decenijama unazad unosila pometnju u intelektualnim književnim krugovima da li danas možemo reći da je dubrovačka književnost pisana na srpskom jeziku i da li predstavlja sastavni deo srpske književnosti.
Kapitalno delo „Dubrovačka književnost Dum Ivana Stojanovića“ objavljena 1900. govori u prilog tome da je dubrovačka književna zaostavština pisana na srpskom jeziku te da pripada pod srpsku intelektualnu svojinu.
Reizdanje knjige iz 1900. godine objavio je Centar za srpske studije iz Banjaluke, a priredili su ga profesori Duško Pevulja i Tatjana Bogojević.
„Šta nam pokazuje Dum Stojanović, koji je bio istoričar književnosti. On prvo objašnjava fenomen Dubrovnika, fenomen dubrovačke slobode, dubrovačke identitetske kompleksnosti. Dakle, važno je to naglasiti, Dubrovčani su negovali najpre svoju posebnost, bili su veoma ljubomorni na svoj grad, na svoju slobodu, kulturu i prošlost, što je sasvim razumljivo. A zatim naglašava da su Dubrovčani po jeziku i većinom po nacionalnom osećanju zapravo Srbi, Srbi katolici“, kaže prof. dr Duško Pevulja, priređivač izdanja „Dubrovačka književnost“.
Stojanović o svom poreklu i jeziku, te o dubrovačkoj književnosti pisao oslanjajući se na srbistiku, koja je krajem 19. veka, među Srbima i onima katoličke vere u Dubrovniku bila dominantna filološka celina.
Srpska misao kojoj njegovo stvaralaštvo pripada, bila je snažno utemeljena u srbistici, naglasio je Pevulja.
„Dubrovačka književnost je sastavni, integralni deo srpske književnosti i bez nje se srpska književnost ne može smatrati jednom celinom“, kaže dr Pevulja.
Kapitalno izdanje „Dubrovačka književnost“ je značajno i zbog toga što podseća na sve ono što su Dubrovčani intelektualno stvorili tokom više vekova. Glavni motiv ovog reizdanja bio je da se ponovo ukaže na značajne ličnosti poput Dum Ivana Stojanovića, kao i na neke od njegovih najznačajnijih stavova i pogleda na jezik, narodnost i književnost.
„U tom smislu je vrlo važno ovo što smo uradili i smatram da je to jedna od kapitalnih knjiga srpske književnosti i srpske književne istoriografije. Dum Ivan Stojanović je za obnavljanje te svesti vrlo interesantna ličnost. On je katolički sveštenik, i to vrlo uzoran, veoma cenjen u svojoj sredini i u svome Dubrovniku, koji je za sebe govorio: „Srrbin sam po poreklu i čuvstvu, Katolička crkva mi to ne brani jer je ona univerzalna. Kršćanstvo me uči da ljubim bližnjega, pa ko mi je bliži od srpskoga naroda““, ističe prof. dr Pevulja.
Cilj ovog izdanja jeste iznošenje stavova o tome ko su bili predstavnici dubrovačke književnosti i kako budućim generacijama predočiti krađu srpskog nacionalnog identiteta, koja je i više nego očigledna.
