Nemačka heterogenost je u njenom korenu – Čitajte u novom broju Nedeljnika

Nemačke podele idu mnogo dublje i dalje u istoriju od deljenja zemlje posle Drugog svetskog rata na okupacione zone iz kojih su nikle Savezna Republika Nemačka i Nemačka Demokratska Republika. Elbu i Zale, kao demarkacionu liniju nisu „izmislili“ Rusi i Amerikanci. Te reke su limes još iz rimskih vremena kada su predstavljale granice Rimskog carstva, one su bile međa između germanskih i slovenskih plemena, a na Elbi su se sreli američki i ruski vojnici dekretujući kraj Trećeg rajha.

Štaviše, pojedini istoričari, smatraju da nije slučajno da je istočna Nemačka završila iza Gvozdene zavese. Razlika je u tome što je jedni smatraju manje nemačkom zemljom a drugi izvornom. Nemci istočno od Elbe su se vekovima borili sa slovenskim plemenima za opstanak ili dominaciju zbog čega su razvili instinktivno „mi protiv njih“, osvajački mentalitet, ekspanzionizam i autoritarizam.

Danas se zna da Staljin nije želeo podelu Nemačke već da je preferirao da ona bude jastuk između istočnog komunističkog bloka i zapadnog kapitalističkog. Podela Nemačke je mnogo više bila izraz želje samih Nemaca nego što je bila plan sila pobednica u Drugom svetskom ratu.

Konrad Adenauer je još krajem 1945. godine anticipirao blokovsku podelu sveta izjavljujući da je podela na istočnu Evropu pod Rusijom i zapadnu Evropu činjenica. Prvi kancelar Savezne Republike Nemačke bio je poznat po svom animozitetu prema Prusima i Berlinu. Legenda kaže da je svaki put kada je putovao u Berlin spuštao zavese u kupeu voza kada bi prešao Elbu jer nije želeo da gleda „stepu“. Po Adenaueru jedini način da se Nemačka oslobodi dominacije Prusa bila je podela Prusije i odvajanje zapadnog dela zemlje od istočnog. I komunisti u ruskoj okupacionoj zoni, za razliku od čelnika u Kremlju, navijali su iz sve snage za odvajanje od ostatka Nemačke.

Post Views: 82