Groblja su mesta kulture i deo istorije grada Beča koja ne nude samo pogled na hiljade nadgrobnih spomenika, već i na zelene površine, drveće, crkve, istorijske građevine i kulturne spomenike. Najveće groblje u Beču je Centralno groblje koje se prostire na površini od preko 2km2 i obuhvata 330.000 grobnica. Pored austrijskih predsednika na ovom groblju su sahranjeni Ludvig van Betoven, Franc Šubert i Artur Šnicler. Grobnice poznatih nalaze se i na groblju Hicinger (Gustav Klimt i Oto Vagner), Sv. Marks (Wolfgang Amadeus Mocart) i Grincinger (Gustav Maler).
Poznata imena se na groblju Bezimenih neće naći, jer su na ovom groblju između 1845. i 1940. godine sahranjeni oni čija su tela isplivala na obali Dunava, a njihovi identiteti ostali nepoznati. Groblje Kalenberger je okruženo šumom i osnovano je 1783. godine, a tamo se i danas mogu naći grobnice iz doba Bidermajera. Jevrejsko groblje u 9. bečkom okrugu je osnovano oko 1540. godine i sadrži 350 očuvanih grobnica od istorijskog značaja. Ovo groblje je otvoreno za posetioce od ponedeljka do petka od 8 do 15 časova.
U bečkim crkvama se takođe nalaze grobnice, a posebnu pažnju treba pokloniti Mihaeler crkvi koja u svojim katakombama čuva stotine kovčega i mumificiranih leševa. Posebni klimatski uslovi su uticali na očuvanje sahranjenih tela. U Štefansdomu su sahranjeni mnogi plemići: princ Eugen, car Fridrih III, bečki kardinali i nadbiskupi i nekoliko članova Habzburške dinastije iz Srednjeg veka, kao na primer vojvoda Rudolf IV zvani Osnivač, dok je 149 članova Habzburške dinastije sahranjeno u Carskoj grobnici.
