PO MILOSTI BOZJOJ PRAVOSLAVNI ARHIEPISKOP PECKI, MITROPOLIT BEOGRADSKO-KARLOVACKI I PATRIJARH SRPSKI, SA SVIMA ARHIJEREJIMA SRPSKE PRAVOSLAVNE CRKVE” SVESTENSTVU, MONASTVU I SVIMA SINOVIMA I KCERIMA NASE SVETE CRKVE: BLAGODAT, MILOST I MIR – OD BOGA OCA, I GOSPODA NASEG ISUSA HRISTA, I DUHA SVETOGA, UZ RADOSNI BOZICNI POZDRAV:
MIR BOZIJI “ HRISTOS SE RODI!
BLAGOSLOVENO NOVO LETO DOBROTE GOSPODNjE!
Evo nas, nasa duhovna deco, u trecoj godini Trece Hiljadugodisnjice od Rodjenja Gospoda i Boga i Spasa naseg Isusa Hrista, u onoj skromnoj pastirskoj Pecini u Vitlejemu, radi nasega ljudskog i svekosmickog spasenja. Od tada do danas Sin Boziji, Koji je u toj Pecini rodjen kao Sin Coveciji od Duha Svetoga i Presvete Bogorodice, bivao gonjen i progonjen, ali Ga ni ondasnji, niti ijedan drugi Irod, nije mogao ubiti ili prognati iz toplih i cistih jasala ljudskog vernog srca i bica, niti iz sredista nase prirode i naseg sveta, zivota i istorije covecanstva.
Zato, kao sto su u vreme Rodjenja Hristovog sveti Angeli Vitlejemskim pastirima blagovestili Radost veliku i Slavu Boziju i Mir na zemlji i Dobru volju medju ljudima, jer se rodu ljudskom i svemu svetu rodio „Spas, Koji je Hristos Gospod (Lk 2, 10″14), tako i mi danas blagovestimo vama istu Radost veliku Slave Bozije i ljudske, isti Mir Boziji i ljudski, istu Dobru volju Boziju i ljudsku. Jer je Isus Hristos juce, danas i do veka isti (sr. Jev 13, 8).
Iako Bozic pada u zimsko vreme, Bozic je, po recima Svetih Proroka, Apostola i Otaca Crkve nase, radosno zasijao, i neprekidno do danas sija, kao Vecno Prolece vasceloj vaseljeni, jer nvs ljude, i svu tvorevinu, kao fizicko sunce u prolece, Bozic povraca istinskom obnovljenju i novome, vecnome zivotu.
Za Novorodjenog u Vitlejemu od Svete Bogorodice “ Hrista Spasa veli Sveti Kirilo Jerusalimski (polovinom IV veka): „Ovaj je Onaj Koji jeste, i Koji je vecno bio (v. 2. Moj 3, 14; Jn 1, 1″3), Ocu Saprisnosusti, Sin Jedinorodni (Jn 1, 18), Jedinoprestolni, Ravnomocni, Svesilni, Bespocetni, Nesazdani, Neizmenljivi, Nevidljivi, Neizrecivi, Neshvatljivi, Neobuhvativi, Nedomislivi, Neograniceni. Ovaj je Izvor zivota (Ps 49, 1; Jn 14, 6), od Izvora zivota Ocevog proisticuci. Ovaj je Reka Bozija (Ps 45, 5; 64, 10), sto ishodi iz bezdanog Izvora Bozijeg, no ne odvaja se od Njega. Ovaj “ Riznica Dobrote Oceve i beskonacnog Blazenstva. Ovaj “ Voda zivota, sto zivot svetu i ljudima daruje (Jn 4, 14; 10, 10). Ovaj je Zrak Nesazdani, sto se radja no ne odseca od Prvosvetleceg Sunca. Ovaj je Bog Logos, sto je jednom recju sve tvari iz nebica u bice priveo i sastavio (Jn 1, 1″3; Jev 1, 2″3; Kol 1, 16). Ovo je Onaj Koji nas je stvorio po obrazu Bozijem (1. Moj 1, 27; 2, 5; Kol 3, 10), a sada se Svm ucinio covekom po obrazu nasem. Covek, no ujedno i Bog!
Drugi Sveti Jerusalimljanin, Prepodobni Jovan Damaskin (VIII vek), takodje govori: „Danas “ na Bozic “ radja se Sin Boziji Jedinorodni (Jn 3, 16″18), Sijanje Slave Njegove, Oblicje vecnosti i bica Njegovog (Jev 1, 3), Ocev Izraz i Logos (=Rec=Slovesnost), kroz Kojega je Otac svetove i vekove stvorio (Jev 1, 2), kroz Kojega je postalo sve vidljivo i nevidljivo (Jn 1, 10; Kol 1, 16). Jer Logos Ocev danas “ na Bozic “ neizmenljivo je postao Telo, to jest istinski Covek (Jn 1, 14; Fil 2, 6″7), od Duha Svetoga i Djeve Bogorodice, i tako postao Posrednik Boga i ljudi (1. Tim 2, 5) “ Jedini Covekoljubac.
Eto, draga braco i sestre, zasto je Gospod Isus Hristos nazvan Emanuil=S nama Bog, zato sto je postao Istinski Covek, ostajuci Istinski Bog. Otuda Hristos Emanuil znaci: Bog je s nama u nasoj ljudskoj dusi i telu, u nasoj prirodi, u nasem svetu i zivotu, na nasoj Zemlji i nasem Nebu, u nasoj istoriji i nasoj vecnosti. Bog je s nama kao Zivot i Istina, kao Dobro i Svetost, kao Pravda i Mir, kao Ljubav i Svetlost. I sve to vecno i besmrtno, i u ovom i u onom svetu i zivotu.
Od Bozica, Bog je s nama u nasoj ljudskoj prirodi i u sveukupnoj prirodi oko nas. Nije ukinuo ni razorio nasu prirodu, i sveukupnu prirodu na Zemlji i u svemiru, nego ih je obnovio i u besmrtnost pozvao, jer je On njen Tvorac i Promislitelj prirode, Spasitelj i Osmislitelj coveka i svemira. Gospod Hristos je Svojim Ovaplocenjem u coveka, to jest Svojim Ocovecenjem, uzdigao Coveka i iznad Andjela i Arhandjela, zato sto je Bog Tvorac tako hteo i tako blagoizvoleo “ iz neizrecive ljubavi Svoje i covekoljublja prema coveku i rodu ljudskom “ da covek bude i ostane najmilije stvorenje i srediste Ljubavi Bozije, u Sinu Ljubljenom i Ovaplocenom. Zato je Bozic za nas hriscane istinsko i vecno Prolece, prolece neprolazne Radosti i vecne Slobode, spasonosne Ljubavi i vecnoga Zivota.
Zato, kada se usred spoljasnjeg rimskog svetskog mira, a dubokog unutrasnjeg nemira svih tadasnjih ljudi i naroda, rodio Hristos Spas, istinski Mirotvorac i Umiritelj, Sveti Andjeli, radosni su zbog Njegovog rodjenja i naseg ljudskog spasenja, pevali pred vitlejemskim pastirima nad Pecinom radostotvornu i mirotvornu pesmu:
Slava na visini Bogu, i na zemlji Mir, medju ljudima Dobra volja “ ljudska i Bozanska.
Danas, braco i sestre, ista pesma odjekuje o Bozicu i od Bozica svima nama, i svima ljudima dobre volje u ovom i ovakvom svetu, u ovom i ovakvom teskom veku nase ljudske istorije, makar ona licila u mnogome na onu istoriju ondasnjeg rimskog sveta i vremena. Jer Bog nikada nije napustio ovaj i ovakav nas svet, makar on bio toliko gresan i obuzet tolikom nepravdom i smrtnim strahom od vecih katastrofa, ratnih i ekoloskih. Od Hristovog Rodjenja i Bogoocovecenja, Bog je u njemu prisutan kao Emanuil “ Spasitelj, S nama“Bog “ nas Spasavajuci, Preporadjajuci, Obesmrcujuci, Vaskrsavajuci i Obozujuci.
Ovaplocenjem i Ocovecenjem Svojim Hristos Gospod je visoko pocastvovao ljudski duh i dusu, a takodje i ljudsko telo i celokupnu materiju, kako opet svedoce Sveti Apostoli i Sveti Oci Pravoslavlja, i kako nasa Sveta Crkva prakticno ispoveda i pokazuje postovanjem Svetih Ikona i Svetih Mostiju, Casnoga Krsta i Svetih Hramova. Narocito pak i prvenstveno, Svojom Bozanstvenom Liturgijom “ spasonosnom tajnom=stvarnoscu Tela i Krvi Hristove u Svetoj Evharistiji, kojima se pricescujemo i tako zajednicarimo u Hristovom Bozanstvu i Hristovom preobrazenom i obozenom Covecanstvu, postajuci istinski pricasnici=zajednicari Bozanske prirode (2. Pt 1, 4). Jer samo covek kao licnost, i covek u zajednici sa drugima sebi jednakima, bogolikim i hristolikim ljudima, bracom svojom, jeste prava i nicim zamenljiva prirodna i istorijska, i istovremeno eshatoloska i natprirodna Vrednost i Dragocenost. Ne teoretska i apstraktna, nego stvarna i opipljiva, kao Hristos Ovaploceni i Ocoveceni.
Zato vas, braco i sestre, molimo da u sebi i oko sebe, u narodu svome i ljudima i narodima oko sebe, cenite i postujete pre svega i iznad svega pravoga coveka i prave ljude kao bogolike i neprikosnovene licnosti, vecnu bracu svoju. Ali isto tako da cenite i postujete pravu ljudsku bratsku zajednicu u Zivoj Crkvi Novorodjenoga Hrista Emanuila i Spasitelja.
Ovu svesvetu bogocovecansku tajnu “ dogadjaj, ovo jedinstveno nebozemno cudo “ stvarnost Hrista kao Crkve i nas u Hristu “ Crkvi, oseca i dozivljava svako istinsko ljudsko srce danas na Bozic. Narocito pak srce naseg napacenog ali Bogozednog i Hristoljubivog naroda, Naroda Pravoslavnog.
Posebno se o ovom Bozicu obracamo bratski i roditeljski, sa puno brige ali i nade, nasoj braci i deci na raspetom Kosovu i Metohiji, pozdravljajuci ih Bozicem i ohrabrujuci ih Bozicem: da izdrze velika iskusenja kojima su podvrgnuti, da istraju u odstojavanju pravde i slobode Bozije i ljudske, te da u dusama svojim u preostalim Crkvama, Manastirima i domovima svojim predosete Prolece Slobode i Pravde, prolece Slave Bozije i Mira na zemlji medju ljudima.
Takodje podsecamo sve nase vernike, i sve ljude dobre volje, da stotine hiljada prognanika i izbeglica sa svojih vekovnih ognjista jos uvek ocekuju nasu bratsku pomoc i covekoljublje, ne samo na Kosovu i Metohiji, nego svuda gde su rasejani.
Pozdravljajuci nasu duhovnu decu, kako u Otadzbini tako i svuda u svetu, molimo ih da ostanu u veri svetih predaka nasih i svojim zivotom svedoce o njihovoj i svojoj pravoslavnoj veri.
Ostanimo sa verom zivom i istinitom, uspravno stojeci o Bozicu i radi Bozica, srca pastirski otvorenoga i andjelski i detinje radosnoga.
U ime tog i takvog bogoljublja i covekoljublja sve vas radosno pozdravljamo:
Mir Bozji “ Hristos se rodi!
Blagoslovena Nova Godina!
Dano u Patrijarsiji Srpskoj u Beogradu, o Bozicu 2002. godine.
Vasi molitvenici pred Vitlejemskim Bogomladencem:
Arhiepiskop pecki, Mitropolit beogradsko-karlovacki i Patrijarh srpski PAVLE
Mitropolit zagrebacko-ljubljanski JOVAN
Mitropolit crnogorsko-primorski AMFILOHIJE
Mitropolit srednjezapadnoamericki HRISTOFOR
Mitropolit dabrobosanski NIKOLAJ
Episkop zicki STEFAN
Episkop sabacko-valjevski LAVRENTIJE
Episkop niski IRINEJ
Episkop zvornicko-tuzlanski VASILIJE
Episkop sremski VASILIJE
Episkop banjalucki JEFREM
Episkop budimski LUKIJAN
Episkop kanadski GEORGIJE
Episkop australijsko-novozelandski Mitropolije novogracanicke NIKANOR
Episkop za Ameriku i Kanadu Mitropolije novogracanicke LONGIN
Episkop istocnoamericki MITROFAN
Episkop banatski HRIZOSTOM
Episkop backi IRINEJ
Episkop britansko-skandinavski DOSITEJ
Episkop rasko-prizrenski ARTEMIJE
Episkop umirovljen zahumsko-hercegovacki ATANASIJE
Episkop bihacko-petrovacki HRIZOSTOM
Episkop osecko-poljski i baranjski LUKIJAN
Episkop srednjoevropski KONSTANTIN
Episkop zapadnoevropski LUKA
Episkop timocki JUSTIN
Episkop vranjski PAHOMIJE
Episkop sumadijski JOVAN
Episkop slavonski SAVA
Episkop branicevski IGNjATIJE
Episkop milesevski FILARET
Episkop dalmatinski FOTIJE
Episkop zahumsko-hercegovacki GRIGORIJE
Episkop budimljansko-niksicki JOANIKIJE
Episkop jegarski PORFIRIJE
Episkop hvostanski ATANASIJE
