Izlaganje profesora Živanovića, učesnika prve stručne komisije koja je 1964. godine vršila probna iskopavanja u masovnim grobnicama u Donjoj Gradini, prisutni su saslušali sa interesovanjem ali i zaprepašćenjem. Stručnjak iz Londona je izneo obilje podataka o potresnim nalazima komisije, o svojim dosadašnjim istraživanjima masovnog pomora Srba, Jevreja, Roma i antifašista kao i o rezultatima do kojih su došli istraživači iz bivše Jugoslavije i sveta. Nažalost, nalazi ove komisije su objavljeni tek 1992. godine, javljaju organizatori ovog događaja.
Usledila su brojna pitanja prisutnih, među kojima se dva posebno izdvajaju: Čime se mogu objasniti neviđene brutalnosti i takva masovnost ustaških zločina i zašto se tako malo zna, govori i piše o Jasenovcu ?
Profesor Živanović je dodatno pojasnio da su klice mržnje posejane od strane sveštenstva Katoličke crkve, Katoličke akcije i tadašnjih vlasti još početkom 20. veka, kada su se dogodili masovni napadi na Srbe u Zagrebu. Nakon toga su usledili masovni zločini hrvatskih i austougarskih vojnika u Srbiji za vreme Prvog svetskog rata. Posle poraza u tom ratu kod katoličkog klera i hrvatskih ekstremista je narastao i kulminisao revanšizam i stvoreni planovi za uništenje, progon i pokrštavanje Srba. Ovo je i sprovedeno u toku Drugog svetskog rata. Masovne zločine nisu činili Nemci, već Hrvatska država svojim rasističkim zakonima i njena vojska, ustaše, križari i 2/3 sveštenika.
Što se tiče nedovoljnog informisanja o zločinima Živanović je objasnio da to nije čudno, jer je komustikom režimu parola o „bratsvu i jedinstvu“ bila važnija od istine i dodao da su komunisti još i toku drugog svjetskog rata pregovarali sa ustašama. Naveo primer pred rat potpisanog sporazuma između predstvnika KPJ Moše Pijade i Mile Budaka, kasnije visokog funkcionera ustaške NDH.
Na primedbe prisutnih da se ni danas dovoljno ne radi na negovanju dostojnog sećanja na stotine i stotine hiljada Jasenovačkih žrtava, pošto su nekadašnje parole „bratstvu i jedinstvu“ zamenjene novim zahtevima o potrebi regionalne saradnje i pomirenja, Živanović je ukazao tu ostaje još dosta da se radi i da vidi samo izvestan pomak u Republici Srpskoj, gde je uz saradnju sa stručnjacima Muzeja Jad Vašem iz Jeruslema započelo uključivanje građe o Jasenovcu u školske programe.
Na pitanja o brojnim pokušajima da se monstruozni zločini u Jasenocu potisnu i umanji brroj žrtava, profesor Živanović je zaključio da nema smisla sporiti se o broju žrtava i podvukao da masovne grobnice i posmrtni ostaci stradalih i danas postoje u Jasenovcu i Donjoj Gradini. To je najveći srpski grad pod zemljom i to niko ne može osporiti. Ostaje naša večna dužnost da se i na stratištu Donja Gradina izgradi adekvatno spomen obležje, koje će za sva vremena dostojno služiti kao strašna opomena budućim generacijama.
U okviru programa prikazan je dokumentarni film Branka Lazića Bili su samo djeca.
Organiaztori i ovogošnjeg pomena Jasenovačkim žrtvama su NVO Biro Republike Srpske u Švedskoj, Zadužbina Carica Jelena uz podršku ABF i Parohije Sveti Sava Stokholm.
