Likovnjaci su ove godine došli iz Sombora, Vrnjačke Banje, Pivnica, Novog Miloševa, Beograda, Osijeka, Vukovara, Pančeva, Tuzle uz nekoliko domaćih slikara iz samog Borova. Ova trodnevna manifestacija je održana u okviru Dana Borova 2018. u organizaciji KUD-a „Branislav Nušić“.
– Veliki je interes za ovu našu Koloniju. Još je ljudi htelo da dođe, ali nismo bili u mogućnosti da ih primimo i ugostimo. Najbitnije ove godine je da smo ovde okupili i pet mladih umetnika. To znači da ova kolonija ima smisla i svoju budućnost. Jako nam je bitan interes mladih i vidimo da oni imaju i želju da učestvuju – kaže predsednik borovskog KUD-a Rado Bosić.
Dobra slika može nastati samo u ugodnoj atmosferi
Među mladim umetnicima i umetnicima koji su nastupili na ovogodišnjoj koloniji bila je i Jelena Lazić (18) iz Vukovara. Ova slikarka već je održala samostalnu izložbu, a na koloniji učestvovuje po drugi put.
– Radim tehnikom ulja na platnu, a odlučila sam se za motiv poljane na kojoj dominira jedno..
Srbi su u Belom Manastiru prisutni od ranije, a 1751. godine ovde su bile 73 srpske porodice. Nešto manje od dva veka kasnije, 1924. godine, u Belom Manastiru je živelo 425 pravoslavnih Srba.
Belomanastirski hram posvećen svetom arhangelu Miahilu, izgrađen je 1771. godine. U Šematizmu osečkopoljske i baranjske eparhije navodi se da se „hram nalazi na periferiji hrama. Pravougaonog je oblika, sa polukružnom apsidom. Ima površinu od oko 100 m2. Građen je u kasnobaroknom stilu. Toranj je natkriven baroknom lukovicom od lima, s apliciranim stilizovanim girlandama, na uglovima su male klasicističke vaze. Ima tri zvona.“
Ikonostas je nastao u drugoj polovini 18. veka, a većina prestonih ikona u hramu su iz 1772. godine. Carske dveri su iz 18. veka, dok su celivajuće ikone rad ruskih emigranata.
Ispred hrama nalazi se pravoslavni krst, a pored ovog krsta u gradu se nalazio još jedan koji je porušen nakon mirne reintegracije. Parohijski dom u Belom Manastiru sagrađen je 1904. godine.
Hram ..
Ono što su, tadašnji dečaci Miloš Ušljebrka, Branko Komazec, Dražen Jakovljević i Nenad Bundalo čuvali kao uspomenu na rodno selo i pretke, dve decenije kasnije izrodilo je ideju kako da mu se ponovo vraćaju. I ne samo to, već i potrebu da pronađu način kako da Žegar opet oživi.
Sve je krenulo spontano, kroz priče i uspomene na rodni kraj, dolaske leti tokom školskih raspusta i druženja na , sada već tradicionalnim, „Susretima u Žegaru“ da bi , korak po korak, sada već imali čime da se pohvale.
Od dečije igraonice „Sveti Sava“ uređene zahvaljujući organizaciji „Srbi za Srbe“, opremanja školske biblioteke „Stojan Janković“, niza humanitarnih akcija namenjenih socijalno ugroženim povratnicima, do etno izložbe na trgu Gerasim Zelić i sređivanja terena za balote, i sve to u samo dve godine i bez pomoći državnih institucija.
U želji da pomognu kraju osnovali udruženje
Kada je kao devetogodišnji dečak u „Oluji“ Branko svoj rodni Žegar zamenio Beogradom, u srcu i mislima poneo ga je sa sob..
Sadašnja crkva u Borovu posvećena je Prenosu moštiju svetog prvomučenika i arhiđakona Stefana, a sagrađena je 1762. godine. Dve godine kasnije istu je osvetio mitropolit Pavle Nenadović. Ubrzo je u ovom mestu otvorena i srpska veroispovedna škola.
Borovski hram u svojoj istoriji obnavljan je nekoliko puta, a najznačajnije obnove vršene su 1835, 1934. i 1998. godine. U Šematizmu eparhije osečkopoljske i baranjske piše da je „crkva kasnobaroknog stila, sa veoma visokim zvonikom, pravougaona, pravilno orijentisana. Horoš je obzidan ogradom razigranih baroknih linija, koji počiva na dva masivna stuba. Dimenzije hrama su 21*10 m. Na zvoniku ima tri velika i jedno malo zvono.“
U ovoj crkvi nalazio se ikonostas koji je verovatno bio rad Jovana Isailovića Starijeg i njegovog učenika Grigorija Jezdimirovića, inače rođenog Borovca. Taj ikonostas ustaše su tokom Drugog svetskog rata demolirale da bi se postavio veliki katolički oltar, a mnogobrojne ikone su ukradene. Hram je, kao i mnogi u okol..
Rad televizijske produkcije ZVO-a koja od 2007. godine proizvodi emisju „Hronika Slavonije, Baranje i zapadnog Srema“, namenjenu Srbima u Hrvatskoj i onima koji danas žive daleko od svog rodnog kraja Fond za pružanje pomoći izbeglim, prognanim i raseljenim licima prepoznao je kao važan doprinos informisanju i uključivanju izbegličke populacije u medijski prostor.
– Fond je do sada u Hrvatskoj sarađivao isključivo sa ZVO i ta je saradnja i ranijih godina bila jako dobra. Prošle godine smo imali zajedničku akciju sa Pokrajinskom vladom kada smo kupili udžbenike za učenike prvih razreda. Drago mi je što i ove godine imamo jako dobru saradnju sa Zajedničkim većem opština. Imali smo jedan javni poziv koji smo raspisali upravo kako bismo pomogli povratničkim sredinama. Osim Vukovara konkurisale su i lokalne uprave i udruženja s teritorija Federacije BiH. Drago mi je da je ova vrsta programa izazvala zaista lepo interesovanje. Pomoć koju je danas dobilo ZVO je skromna, ali verujem da će znač..
U prvoj polovini 18. veka imao je 37 srpskih kuća. Godine 1756. zapisano je da selo ima 25 srpskih kuća, a „crkva Vavedenja Bogorodice je drvena, sasvim trošna i sirota. Parohiju obdržava paroh ostrovski. Škole i učitelja nemaju.“
Uskoro (1759. godine), za vreme sveštenika Mihaila Jovanovića, sazidana je nova crkva u duhu klasicizma, posvećena prazniku Rođenja Presvete Bogorodice koju je 30. juna 1766. osvetio mitropolit Pavle Nenadović. Crkva je početkom 19. veka obnovljena, a 1844. godine napravljen je i ikonostas, nepoznatih autora, koji ima 59 ikona.
Crkva je u poslednjem ratu oštećena kada je 1991. godine znatno oštećen zvonik. Obnova hrama je u toku, njegov vanjski deo je uređen, dok u unutrašnjosti prethodi obnova.
Gaboš je 1810. godine imao 512 stanovnika koji su živeli u 83 kuće, a najviše ljudi imao je 1961. godine kada je u ovom mestu živelo 843 stanovnika.
Crkva u Sremskim Lazama
Hram u Sremskim Lazama, mestu koje su tokom 17. veka naselili pravoslavni Srbi i gde je 170..
Ove godine teme razglednice su ljudi i događaji, arhitektura i kulturno nasleđe te priroda. Prijaviti se mogu svi amateri i profesionalci koji se bave fotografijom, a konačni izbor za izložbu odabraće selektor Darko Bakarić. Organizatori pozivaju sve zainteresovane da uslikaju fotografije na području opštine Borovo.
– Odaziv je porastao nakon prvih godina kada je učestvovalo desetak prijavljenih fotografa. Konkurs nije takmičarskog, već humanitarnog karaktera. Kroz godine održavanja, došli smo do broja od preko dvadeset takmičara. To je s obzirom na veličinu Borova maksimalan broj učesnika. Zna se desiti da neke foto izložbe i po većim gradovima imaju manje prijavljenih – kaže idejni začetnik ovog projekta i predsednik Veća srpske nacionalne manjine opštine Borovo Dušan Latas.
Do sada su na „Borovskoj razglednici“ uglavnom učestvovali meštani Borova, ali i meštani koji su otišli da rade van granica Republike Hrvatske. Ove godine su prijavljeni i Ukrajinci koji su došli u goste Borovc..
Boris Milošević rođen je 1974. u Šibeniku. Završio je Pravni fakultet u Rijeci. Na dužnost saborskog zastupnika Boris Milošević stupio je u oktobru 2016., a u međuvremenu je postao i predsednik Kluba zastupnika Samostalne demokratske srpske stranke.
I ove godine imali smo tri kolone sećanja u Jasenovcu. Možete li da nam objasnite činjenicu da sa jedne strane srpski predstavnici učestvuju u saborskoj većini, a sa druge strane, zajedno sa predstavnicima jevrejske zajednice i antifašista, bojkotuju komemoraciju kojoj je pokrovitelj taj isti Sabor?
– Opet je nažalost došlo do tri komemoracije zbog bojkota od strane naroda žrtava što je pokazatelj, da kada se jednom neka jako bitna stvar u društvu naruši, koliko je onda teško to narušeno poverenje popraviti. Država do sada nije postigla da se to narušeno poverenje vrati iako su učinjeni neki pozitivni pomaci. Ploča je maknuta iz Jasenovca, ali je samo premeštena na drugo mesto. Za nas je pozdrav „za dom spremni“ neprihvatljiv u bilo kojem ..
Slobodan Drašković rođen je 26. decembra 1939. godine u Borovu, a po obrazovanju je bio istoričar umetnosti. Studije je završio na Filozofskom fakultetu u Beogradu 1966. godine. U nekadašnjem industrijskom gigantu „Borovo“ prof. Drašković započeo je najpre kao stažista na mestu referenta za kulturu, a kasnije, nakon organizacionih promena u SOURU, postao je i rukovodilac borovskog Doma kulture koji je delovao u okviru Radne organizacije „Društveni standard“.
Zahvaljujući njegovom angažmanu od 1968. do 1991. godine Dom kulture u Borovu naselju organizovao je preko 200 pozorišnih predstava prestižnih jugoslovenskih teatara poput Jugoslovenskog dramskog pozorišta, zagrebačke Gavele ili Ateljea 212. Drašković je bio i organizator „Karavana prijateljstva“ zahvaljujući kom su borovski radnici na pozorišne predstave putovali po celoj Jugoslaviji, u Sarajevo, Zagreb, Beograd. Organizovao je i nastupe brojnih estradnih zvezda narodne i zabavne muzike. Njegovom zaslugom u borovskom bioskopu nas..
Negoslavčani su tokom cele sezone bili dominantni u ovom takmičenju. Titulu su obezbedili dva kola pre kraja prvenstva, tako da je utakmica protiv trpinjskog Sinđelića, koji je u prvom delu sezone Negoslavcima naneo jedini poraz u prvenstvu, bila gotovo prijateljskog karaktera u kojoj je domaćin pobedio sa 4:0.
Atmosfera među igračima, članovima uprave i simpatizerima kluba bila je pobednička.
– Mogu reći da je ovo jedan lep uspeh ove generacije koja je vratila staru slavu fudbalskog kluba Negoslavci i nakon dvadeset osam godina osvojila ovu ligu. Zadnji put je to bilo 1990. godine. Jako sam ponosan na svoje igrače i upravu kluba koja nam je omogućila sve potrebne uslove i, ponavljam, ovo je za nas jedan veliki uspeh – ističe trener FK Negoslavci Miroslav Mišanović.
U proteklih nekoliko sezona Negoslavčani su bili uvek pri vrhu, a ova šampionska titula je kruna ove generacije koja će uz nekoliko dobrih pojačanja i u Prvoj županijskoj ligi igrati dobar fudbal, ukoliko se uprava kluba..