Problem u Nijagari (o kome su „Vesti“ juče pisale), prema rečima vladike kanadskog Georgija, još je složeniji, a po pravnim i materijalnim posledicama pogubniji od onog u Hamiltonu. Oba slučaja (i Hamilton i Nijagara) navode na to da je „ovo danas raskol koji bi mogao biti pogubniji od onog iz 1963. godine, jer se tada nije odbacivala jerarhija“, kaže vladika kanadski.
Prevođenje ili preregistracija vlasništva Crkveno-školske opštine Svetog đorđa u Nijagari bez pitanja i saglasnosti eparhijskih vlasti predstavlja neshvatljiv anticrkveni čin. Reč je o najgrubljem kršenju svih crkvenih zakona i svih normi crkvenog ponašanja, pokušaju da se vlasništvo nijagarske crkve otuđi i pastva izvede iz pravoslavlja, stav je vladike Georgija.
Zbog upornog odbijanja CŠO Svetog đorđa da se povinuje crkvenim vlastima i ponašanja koje se direktno suprotstavlja crkvenom, u Eparhiji kažu da faktički nemaju nadležnost nad Nijagarom. Zbog toga je vladika Georgije, ističe se, u skladu sa kanonima morao dapostupi kako piše u dekretu kojim je zabranio bogosluženje u crkvi Svetog đorđa („Vesti“ su o tome takođe juče pisale). To su kanoni na kojima počiva crkva. On, jednostavno, kako se navodi, ne sme da drži sveštenika na parohiji koja više nije u jedinstvu sa episkopom.
Sporno osiguranje
Pošto je pitanje svešteničkog zdravstvenog fonda i osiguranja, kako se ističe u Eparhiji, bilo povod za nijagarske upravnike da se ogreše o crkvena pravila, uključujući i sopstveni pravilnik, iz Eparhije kanadske objašnjavaju da nije tačna tvrdnja da je Eparhija samoinicijativno prekinula osiguranje sa „Grejt-Vestom“ i da za to nisu znale CŠO. Naglašavaju da je, po statutu, glava CŠO sveštenik, a nijagarski jerej Dejan Obradović zajedno sa drugim sveštenicima potpisao je na skupštini u Kalgariju pre dve godine sporazum korisnika eparhijskog zdravstvenog i penzionog fonda o načinu izdvajanja i korišćenja sredstava fonda za penzionu i zdravstvenu zaštitu. Nije poznato zašto to nije prosleđeno tadašnjem predsedniku Dušanu Kolundžiću. U Eparhiji takođe objašnjavaju da je pre više od godinu dana, kada je Kolundžić u Savetu pokrenuo pitanje osiguranja i rekao da ima osiguranje za nijagarskog sveštenika, Savet doneo odluku da se CŠO Nijagara umoli da to uradi i za sve ostale sveštenike. Iz Nijagare je stigao negativan odgovor. I pored pismenih tvrdnji koje su iznosili, nijagarski sveštenik nije imao kupljeno osiguranje, a iz Nijagare su to, kako se navodi, priznali tek početkom maja 2005. godine, kada su Eparhiji konačno dostavili sredstva za penziju i refundaciju njegovih zdravstvenih troškova.
U Eparhiji ističu da je na računu fonda, nakon podmirivanja svih zahteva za refundaciju troškova, ostalo oko 60.000 dolara. Sve to, naglašavaju, ostvareno je manjim sredstvima koja ulažu CŠO nego da se ostalo na osiguranju sa „Grejt-Vestom“. Pored toga, pre dve godine je na skupštini u Kalgariju obezbeđeno životno osiguranje za sveštenike na 250.000 dolara. To je pet puta veća suma od osiguranja koje su imali sa „Grejt-Vestom“, a sa manje izdataka za CŠO nego što je bilo pre. U Eparhiji smatraju da u takvoj situaciji ne postoji nikakav rizik za bilo koju CŠO. Tako ni Nijagara, po njihovom mišljenju, nije imala nikakvog razloga za brigu, niti su njihovi upravnici (poverenici) imali razloga da strepe za svoju imovinu, što je bilo njihovo obrazloženje za, kako se navodi, potez neovlašćenog inkorporiranja crkvene imovine.
Klima nepoverenja
U Eparhiji takođe ukazuju na manipulaciju u prikazivanju prepiske između eparhijske kancelarije i CŠO članstva u Nijagari od strane njihovih upravnika, što je doprinelo da se stvori klima nepoverenja prema Eparhiji. Pravilnik inkorporirane CŠO Svetog đorđa sadrži, između ostalih, i član koji govori o statusu sveštenika koji je u potpunoj suprotnosti sa sa Statutom Eparhije i crkvenom tradicijom. Tu se, ističu u Eparhiji, govori kako se sveštenik zapošljava i kako se otkazuje zaposlenje, a episkop se konsultuje o pitanjima vere samo kada se to ne kosi sa zakonima provincije, odnosno federalne države.
U pravilniku stoji da direktori korporacije imaju pravo da otuđe crkvenu imovinu, a da za to ne moraju da traže odobrenje ni od koga. Dakle, ističu u Eparhiji, po tom pravilniku ovlašćenja direktora korporacije su preširoka i potpuno anticrkvena.
Srednjeg puta nema
U Eparhiji kažu da su vernicima na Nijagari poručili da su bili dugo i uporno obmanjivani i da su bivši upravitelji njihove CŠO manipulisali činjenicama kada su ih prezentovali članstvu. „Pozivamo vernike u Nijagari da stanu uz svoju jerarhiju, da stanu u odbranu Crkve i crkvenih tradicija, da ostanu u Pravoslavlju. Upozoravamo sve da, u ovom slučaju, nikakvog srednjeg puta nema. Pobunom protiv jerarhije i eparhijskih vlasti, oni koji su neovlašćeno pokušali da otmu imovinu Srpske pravoslavne crkve, okrenuli su se protiv njenog tvorca Hrista Boga…“
„Razmotrivši stanje u Nijagara Falsu, moramo sa žalošću da konstatujemo da se grupa bivših upravnika već u ovom trenutku nalazi u stanju raskola prema svojoj svetoj pravoslavnoj svetosavskoj Crkvi. Podržavamo sve odluke našeg Arhijereja (vladike Georgija) i eparhijskih vlasti koje su u vezi sa ovim slučajem poduzete i stojima iza njih, uključujući i odluku o imenovanju Privremenog povereništva“, kaže se u rezoluciji jednoglasno usvojenojna skupštini Eparhije kanadske koja je održana u februaru ove godine.
Problematična korporacija
U Eparhiji ističu da se iz Nijagare stalno ponavlja da žele samo ono što već imaju Toronto i Vindzor. U svom radu CŠO Toronto rukovodi se trećim delom Ustava crkve u Americi i Kanadi. U predlogu pravilnika CŠO Nijagara nema tih odredbi, nigde nema episkopa, sveštenika, i tu je crkva rascrkvljena i problem je u tome kakva je to korporacija, naglašavaju u Eparhiji.
Inače, prema Statutu Eparhije kanadske, zasnovanom na Ustavu SPC i kanonima i svetom predanju, kao i prema lokalnim pravilima CŠO u Nijagari, odluka o inkorporisanju mora da se s obrazloženjem dostavi eparhijskom Upravnom odboru na razmatranje i odobrenje, a po eventualnoj saglasnosti vrati nazad članstvu na još jednu dvotrećinsku potvrdu. Iz Nijagare, naglašavaju u Eparhiji, nisu tražili saglasnost i nisu obavestili crkvene vlasti o preregistraciji u korporaciju. Uradili su to tek naknadno, kada je proces već bio gotov.
