Eparhija srednjoevropska kojom rukovodi episkop Konstantin (đokić) povodom petnaestogodišnjice postojanja objavila je „Šematizam srpske pravoslavne eparhije srednjoevropske od 1991. do 2006. godine”. Ovo vredno delo je živo svedočanstvo o prisutnosti Srpske pravoslavne crkve na teritoriji Nemačke, Austrije i Švajcarske, državama u kojima živi najveći broj naših iseljenika u Evropi.
Šematizam, osim geografskih odrednica, brojnih fotografija i statističkih podataka o sveštenicima i parohijama, odnosa matičnih država prema SPC, sadrži i kratku istoriju SPC protojerejera dr Predraga Puzovića prevedenu na nemački jezik. Izdavač ovog prvog zvaničnog pregleda stanja Srpske crkve u ovim državama je Fond misije Srednjoevropske eparhije.
Na vanrednom zasedanju Svetog arhijerejskog sabora 12. marta 1969. godine obrazovana je Zapadnoevropska i Australijska eparhija i za prvog episkopa izabran je sadašnji vladika šabački, a tada moravički Lavrentije. Odlukom najvišeg crkvenog tela, 1973. godine crkvene opštine na području Australije i Novog Zelanda izdvojene su u posebnu eparhiju, a 1990. od zapadnoevropske osnovane su dve nove: Britansko-skandinavska sa sedištem u Stokholmu i Srednjoevropska sa sedištem u Himelstiru.
U vreme osnivanja Srednjoevropske eparhije vernici su bili organizovani u 17 crkvenih opština sa 20 parohija. Danas u ove tri evropske države SPC ima 57 crkvenih opština sa 77 parohija.
Prisećajući se tih teških vremena kada je 1969. godine iz komunističe Jugoslavije otišao u London, vladika Lavrentije kaže:
„Jedini „miraz” koji sam poneo u novu eparhiju bila je polovna ćirilična pisaća mašina. Prve četiri i po godine kao gost boravio sam u kući prote Nikolića. Kada sam kasnije prešao u Diseldorf, bez pomoći naših ljudi, ali i Rimokatoličke i Evangelističke crkve ne bismo mogli da osnivamo naše crkvene opštine”.
Episkop Lavrentije kaže da za 12 godina koliko je rukovodio tadašnjom eparhijom nijedan Srbin nije prešao u katolike i protestante. „Nemci su dolazili na mobu da nam pomognu u gradnji manastira Himelstira koji je tada koštao oko šest miliona maraka. Kada smo se zadužili kod banke za 360.000 maraka i nismo mogli da vratimo novac, na Veliku subotu katolici i evangelisti su nam otpisali dug. To je stvarnost i ovo pričam i onima koji su danas za ili protiv ekumenizma”, ističe vladika Lavrentije, koji je veoma zadovoljan što je njegov naslednik uradio mnogo više od njega.
Organizovanje Srednjoevropske eparhije kao institucije po principu dijeceza, na zapadu nije bilo nimalo lako, kaže vladika Konstantin. Bilo je problema u Beču, gde je tek 2002. godine eparhija stekla pravo da samostalno upravlja crkvenom opštinom u glavnom gradu Austrije, ali i u Švajcarskoj. U toku je rad na postupku dobijanja prava javnosti Eparhije srednjoevropske kao ustanove od posebnog značaja.
„Integracija je najbolji način da se spreči asimilacija naših ljudi u tim sredinama. Zato se velika pažnja poklanja veronauci. Tako danas u Austriji gde je veronauka obavezan a ne izborni predmet imamo 71 veroučitelja, a versku nastavu pohađa više od 7.000 učenika”, priča vladika Konstantin.
Kao „propust” u svom dosadašnjem radu episkop Konstantin navodi to što u Frankfurtu još nije izgrađena srpska crkva. „Osnivanje ženskog manastira odloženo je za bolja vremena, a smatram da Berlin, Beč i Cirih zaslužuju da imaju srpski pravoslavni hram. Na teritoriji Švajcarske trebalo bi uskoro osnovati nove parohije, a možda i crkvene opštine u Ženevi, Šafhauzenu i Badenu”, kaže vladika srednjoevropski.
