Istaknuti srpski iseljenik u Sjedinjenim Američkim Državama prof. dr Dimitrije – Mita đorđević postao je dobitnik prestižne nagrade „Rastko Petrović“ za životno delo. Ovo priznanje, nazvano imenom čuvenog srpskog pesnika čiji zemni ostaci počivaju u Americi, ustanovila je Matica iseljenika Srbije pre 10 godina za najkvalitetnije pisce iz srpske dijaspore, a prvi laureat bio je protojerej-stavrofor Mateja Matejić, takođe iz SAD.
Dimitrije đorđević, koji je upravo završio posetu Srbiji, tim povodom, a uoči povratka u Kaliforniju, bio je gost Matice iseljenika na poziv predsednika mr Radovana Kalabića, gde mu je saopštena odluka žirija. Nagradu će, u ime i po želji prof. dr đorđevića, primiti njegov unuk iz Beograda, na prigodnoj svečanosti u prostorijama Matice iseljenika Srbije.
Vidno uzbuđen, prof. dr đorđević je, zahvaljujući se na priznanju koje mu je dodeljeno, rekao da mu je ovo „jedna od najdražih nagrada“, kao i da su mu susreti i razgovori u Matici iseljenika Srbije „posebno dragi trenuci u životu“.
Uručenje 7. oktobra
Žiri u sastavu akademik Nikola Milošević (predsednik) i članovi, književnici Dragomir Brajković i Alek Vukadinović, uručenje nagrade „Rastko Petrović“ najavljuje se za 7.oktobar. Pored prof. dr Dimitrija – Mite đorđevića, kome je nagrada dodeljena za životno delo, dobitnici priznanja su i đorđe Nikolić iz čikaga – za poeziju, kao i Milena Noković iz Pariza – za roman.
Prijemu su, između ostalih, prisustvovali ministar vera u Vladi Srbije prof. dr Milan Radulović, akademik i narodni poslanik prof. dr Nikola Milošević i pesnik Dragomir Brajković.
Naš poznati istoričar i akademik dr Dimitrije – Mita đorđević autor je čuvene memoarske knjige „Ožiljci i opomene“. Penzionisani je profesor Univerziteta Kalifornije u Santa Barbari. Rođen je u Beogradu 1922, gde je završio osnovnu školu i gimnaziju. Kao student prišao je omladini Srpskog kulturnog kluba, čiji je predsednik bio Slobodan Jovanović, i za vreme Drugog svetskog rata kao omladinac pripadao Štabu 501 u pokretu Draže Mihailovića i Jugoslovenske vojske u otadžbini. Hapsili su ga okupatori: bio je zatvoren na Banjici i u Mauthauzenu. Posle rata, kako stoji i njegovoj biografiji, organizovao je otpor komunističkoj diktaturi i sa grupom Nacionalno-revolucionarne srpske omladine bio osuđen na četiri godine robije u Zabeli i Mitrovici. Godine 1950. upisao se na odsek istorije Filozofskog fakulteta u Beogradu, na kome je diplomirao 1954. i doktorirao 1962. Bio je istraživač i naučni saradnik Istorijskog i Balkanološkog instituta srpske akademije nauka i umetnosti, organizovao je svetske kongrese istoričara i na njima učestvovao, predavao na evropskim i američkim univerzitetima, ali nije primljen na Beogradski univerzitet. Godine 1970. prešao je, po pozivu, na Univerzitet Kalifornije u Santa Barbari, gde je predavao istoriju Srbije, Jugoslavije, Balkana i istočne Evrope. Osnovao je Program balkanskih studija i biran je za člana uređivačkih odbora naučnih časopisa u Americi i Evropi. Učestvovao je u osnivanju i radu Severnoameričkog društva za srpske studije i bio njegov predsednik 1986-1988. Za člana Srpske akademije nauka i umetnosti izabran je 1985. godine.
Dimitrije – Mita đordević je autor i koautor 14 knjiga i oko 150 istorijskih članaka i rasprava. Među knjigama su najvažnije: „Izlazak Srbije na Jadransko more 1912“, „Carinski rat Austro-Ugarske i Srbije 1906-1911“, „Nacionalne revolucije balkanskih naroda 1804-1914“ (francusko, englesko, srpsko i japansko izdanje), poglavlje u VI tomu „Istorije srpskog naroda“ (izdanje SKZ, Beograd), „Ogledi iz novije balkanske istorije“, „Ožiljci i opomene“ (uspomene iz rata u dve knjige, kasnije prevedene na engleski pod naslovom „Scars and Memordž“), i „Portreti iz novije srpske istorije“, objavljeni 1997. godine u Beogradu. đordević je saradivao sa srpskim listovima u Americi i zastupao srpski narod u krizi nastaloj raspadom Jugoslavije.
