Fudbalski klub Springvejl Beli orlovi, jedan od najpoznatijih srpskih kolektiva na Petom kontinentu, ove 2020. obeležava značajan jubilej – 45 godina postojanja. Od osnivanja su sudbina Orlova i svi njihovi uspesi povezani sa Srpskim sportskim centrom u Kizborou.
Ova poznata srpska instutucija je godinu dana starija od Belih orlova. Osnovana je 19. februara 1974. godine pod imenom Jugoslovensko-australijski radnički centar Bratstvo Jedinstvo, sa idejom da naši ljudi dobiju mesto gde će razvijati kulturu, prosvetu, sport i negovati običaje i tradiciju iz otadžbine, tadašnje zajedničke države Jugoslavije.
Društvo je brzo dobilo mnogo članova, pa su zaživele mnoge sekcije: folklorna, omladinska, šahovska, karate, bilijarska, za boće i najveća i najbrojnija – fudbalska sekcija. Po uzoru na centar, fudbaleri su igrali pod imenom Springval Junajted Bratstvo Jedinstvo, a postali su Beli orlovi tek pošto je 7. novembra 1993. godine Jugoslovensko-australijski centar preimenovano u Srpski sportski centar u Kizborou.
Vreme slavlja
Inače, u maju 1980. godine Centar je kupio zemljište površine 18 akri (nešto više od sedam hektara), a 1981. tu je izgrađena zgrada u kojoj su i danas svlačionice fudbalera. U poslednjih desetak godina pod istim ovim krovom dograđeni su kuhinja i restoran, kao i sala za održavanje sastanaka, godišnjih Skupština i raznih klupskih proslava kojih, naravno, svake godine ima u velikom broju. Velika zgrada sa salom sagrađena je kasnije, a ove godine u toku je renoviranje pomenutih svlačionica.
U vreme o kojem je reč u ovom našem fudbalskom kolektivu bilo je dosta radosti i vladala je pobednička atmosfera jer je tim meteorskom brzinom grabio iz jednog u drugi, iz nižeg u viši rang takmičenja. Do Prve Distrikt lige Bratstvo Jedinstvo stiglo je 1981. godine. To znači da je klub od najnižeg amaterskog do saveznog ranga za kratko vreme preskočio ni manje-ni više devet liga! Od pomenute 1981. do danas klub se takmiči pod okriljem Fudbalskog saveza Viktorije.
Iz razreda u razred
Bratstvo Jedinstvo je i te 1981. godine, iako debitant, osvojilo šampionat i iz Treće prešlo u Drugu diviziju. U tom rangu naši fudbaleri su se zadržali naredne dve sezone, pošto su 1982. zauzeli drugo mesto i za dlaku im je izmakao plasman u naredni takmičarski razred. Ali, već naredne 1983. godine osvojili su šampionsku titulu i popeli se stepenicu iznad, postavši član Četvrte metropolitanske lige.
I 1984. godina bila je izuzetno uspešna za naš klub. Bratstvo Jedinstvo sezonu završava kao drugo na tabeli i ponovo stiče pravo prelaska u viši rang – Treću viktorijansku ligu u kojoj se zadržalo narednih devet sezona. Klub je u tom periodu doživeo mnoge uspone i padove, sve do 1992. godine kad se situacija stabilizovala, a ekipa pobrala šampionske lovorike i plasirala se u Drugu državnu ligu Viktorije.
Na novo slavlje trebalo je čekati tri godine, ali 1995. godine srpski klub ulazi u društvo članova Prve državne lige Viktorije. Ta godina se, međutim, ne pamti samo po uspehu izvojevanom na terenu već i po promeni imena. Dve decenije od osnivanja, nekadašnje Bratstvo Jedinstvo postaje Sprigvejl Beli orlovi, a pod tim imenom klub se i dan-danas sa uspehom takmiči u od ove godine formiranoj Trećoj Premijer ligi.
Apsolutni favoriti
Naši fudbaleri su i u saveznom rangu nizali pobede i osvajali trofeje. Učestvovali su i na raznim zvaničnim i nezvaničnim takmičenjima, ali uvek su najviše uspeha imali u aktuelnim prvenstvima. Stariji članovi i navijači dobro pamte da je ekipa Bratstvo Jedinstvo u gotovo svim utakmicama amaterskog ranga važila za favorita. Bez obzira na ime rivala nije se postavljalo pitanje pobednika, već samo koliko će golova razlike biti u korist našeg tima!
Izmislili fudbal
Prvih godina po osnivanju Fudbalskog kluba Bratstvo Jedinstvo, za prvi tim su igrali: Milan Mandić, Stevo Janjić, Milenko Busija, Dragan Janjić Buco, Branko Polanik, Vlado Stojanovski, Milenko Ćulibrk, Milan Stojilović, Zlatko, Đorđe i Hitko Kaim, Risto Paunov, Stevo i Dragoslav Jeličić, Zvonko Mećanović, Stevo Matić, Slobo Maliković, Đuro Sivčev, Miroslav Velisavljević-Gedžo, Živko Stojnić, Mile Oković, Muhidin Ćalić, Meho Omerović i drugi.
Milenko Ćulibrk i Milan Stojilović bili su strelci bez mane, postigli su više golova nego svi ostali zajedno.
Sve as do asa, koji su se upisali u klupsku istoriju. Teško je reći ko je bio najbolji, ali navešćemo da se za darovitog Bucu Janjića pričalo da je igrao fudbal kao da ga je – izmislio.
Od Bjelice do Cveka
Što se tiče trenera, Bratstvo Jedinstvo je prvih godina vodio Slobodan Bjelica, a kasnije je na klupi dugi niz godina sedeo Ivica Cvek, za koga mnogi i danas kažu da je bio najbolji stručnjak u klupskoj istoriji.
Sutra – Istorija srpskog sporta na Petom kontinentu (6); Godine velikih iskušenja
Чланак Istorija srpskog sporta na Petom kontinentu (5): Šampioni iz Kizboroa се појављује прво на Vesti online.
