Niz čudesnih otkrića, kao i putujući elektronski perfomansi koje je na sceni evropskih i američkih univerzitetskih aula izvodio Nikola Tesla, držeći u rukama sijalice koje su se ne samo palile i gasile već i pravile svetlosne oreole oko njegove glave, najviše su doprineli magiji koja se stvorila oko Teslinog imena.
Njegova biografija, i pored brojnih knjiga koje detaljno opisuju dečaštvo, školske i studentske dane, kao i decenije provedene na tlu Sjedinjenih Američkih Država, i dalje je obavijena ogromnim velovima misterioznosti, prenosi “Serbiantimes.info”.
Dolaskom u Ameriku, Tomas Edison bio je izuzetno skeptičan prema otkrićima radoznalog, inteligentnog, ali za Edisonova shvatanja isuviše drskog mladića. Već tih godina za Teslin rad počinju da se interesuju mnoge obaveštajne službe.
TESLA I RUSKE SLUŽBE
Teslino najvažnije otkriće u studentskim danima – teorija rezonance – (otkrio ju je tokom studija elektronike u Budimpešti) ključ je za razumevanje upravljanja energijom u harmoničnom univerzumu. Prema Teslinom tumačenju, ljudski mozak i planeta Zemlja umanjeni su rezonatori koje zajednički treba usmeriti ka ritmičkim talasima kosmičkih energija.
Tek tada bi precizno usmerena ljudska bića na pravi način osetila savršenstvo božanske harmonije univerzuma. Identičnu ideju imao je i ruski mistični filozof Georgij Gurđijev, koji je 1893. godine u Londonu, gde je i živeo, prisustvovao Teslinom predavanju „Svetlost i drugi visokofrekventni fenomeni“, koje je održao na poziv Britanskog kraljevskog društva.
Tom prilikom Tesla se upoznao sa ovim zanimljivim Rusom, koji mu je strastveno govorio o zanimljivim eksperimentima danas zaboravljenog Mihaila Mihailoviča Filipova. Nakon Teslinog londonskog predavanja, Gurđijev sve više počinje da govori o niskim i visokim frekvencijama i stvaranju čoveka-mašine.
Takođe, Gurđijev je zahvaljujući Filipovu bio upoznat sa „zracima smrti“. Ruski mistik je omogućio prepisku između tada najslavnijeg ruskog veleuma i čoveka koji je već u detinjstvu sagledao sva skrivena lica života i smrti.
Prvi „zraci smrti“, to jest sredstvo za masovna uništenja, potekli su iz laboratorije Mihaila Mihailoviča Filipova (1858-1903). Bio je jedan od najpoznatijih ruskih naučnika: hemičar, matematičar, fizičar, filozof, ekonomista, pisac preko 300 knjiga, prevodilac i izdavač. Pre Tesle, Filipov je išao ispred svog vremena.
U svojoj laboratoriji fanatično se bavio istraživanjem elektromagnetnih talasa, eksperimentišući s prenosom energija eksplozija na velikim daljinama, stvarajući tako zrake smrti. Filipov je bio uveren da će to otkriće zaustaviti ratove jer će oni postati totalno besmisleni.
U tadašnjim ruskim naučnim krugovima bilo je poznato da Filipov eksperimentiše sa bežičnim prenosom električne energije vazduhom; pa čak i da je iz Sankt Peterburga u carskoj rezidenciji, koja se nalazila u Carskom selu, uspeo da upali luster. Nažalost, kao ogorčeni protivnik carističke politike, M. M. Filipov je stradao pod nerazjašnjenim okolnostima. Rukopis njegove knjige u kojoj je detaljno pokušao da objasni svoju nauku nestao je.
Filipov je izgoreo u sopstvenoj laboratoriji, koja je tom prilikom do temelja uništena. Smatra se da je Mihail Mihailovič Filipov ubijen po nalogu čelnika tajne carske policije Ohrane, jer se car Nikolaj II uplašio da njegov ogorčeni politički protivnik svoja epohalna saznanja ne usmeri ka rušenju njegovog carstva.
Godine 1913. Tesla je kontaktirao sa pripadnicima Saveta Ministarstva odbrane ruske carske vlasti“, koje je upoznao sa bežičnim prenosom električne energije. Nikolaj II bio je oduševljen Teslinim izumom, naredivši ministarstvu odbrane da se konkretnije pozabavi ovim otkrićem, i to pre nego što se Teslinog pronalaska dokopaju vladajuće elite takođe moćnih zemalja.
Savet je od cara dugo skrivao činjenicu da za konkretnu primenu Teslinog otkrića nemaju odgovarajući budžet. Konačno rešenje odlagali su raznim izgovorima, sve dok ih sa vlasti četiri godine kasnije nije srušila Oktobarska revolucija.
Godine 1934, i to po objavljivanju storije o Teslinim „zracima smrti“ u svim američkim štampanim medijima, Nikola Tesla kontaktira sa glavnim predstavnikom sovjetske vojne obaveštajne službe u Vašingtonu Leonidom Tolkonskim. Razlog, kako je Tolkonski ekspresno izvestio nadležne u mosovskoj centrali, zašto slavni pronalazač baš Sovjetima nudi svoj izum jeste taj što je i on slovenskog porekla i što je uveren da se sovjetska vladajuća nomenklatura jedina u svetu iskreno bori za mirna rešenja svih gorućih geostrateških problema.
Pregovori između sovjetskih vlasti i Tesle dugo su tekli. Sovjetskim vojnim bezbednjacima i naučnicima Tesla je izložio svoj pronalazak, ali je odbio da im preda kompletnu dokumentaciju sve dok mu za dalja istraživanja ne iskeširaju dvadeset i pet hiljada dolara.
Ubrzo, Staljin je lično pozvao Teslu da poseti SSSR da bi se o svemu – kao i o eventualnom načinu isplate – bez svedoka dogovorili. Pod izgovorom da je isuviše star za dug i naporan put preko okeana, Tesla je odbio Staljinovo gostoprimstvo. Na kraju, Politbiro CK KPSS je 21. decembra 1934. odlučio da Tesli isplati iznos, pod uslovom da u roku od četiri meseca urgentno okonča istraživanja.
O tome se u arhivama sadašnjeg KGB (KGB je osnovan 1954), pod datumom od 26. jula 1935, nalazi detaljna zabeleška načelnika Uprave za komunikacije Crvene armije Nikolaja Sinjavskog, koji je po prirodi posla tridesetih godina dvadesetog veka više boravio na tlu Sjedinjenih Američkih Država nego u svojoj rodnoj „matuški“.
Prema tumačenjima teoretičara zavere, Sovjeti su se na kraju dokopali Teslinog moćnog oružja zahvaljujući monasima, koji su Tesline papire i crteže prvo doneli u Srbiju, a potom ih dostavili svom nekadašnjem kolegi Josifu Visarionoviču Džugašviliju Staljinu, kome je na samrti majka kazala „da je za čovečanstvo najveća šteta što nije postao sveštenik“. Zato se i danas misli da Tesline „zrake smrti“, koji su u stanju da unište oko 10.000 vojnih aviona na udaljenosti do 400 kilometara, poseduju i Amerikanci i Rusi.
