Velika sala crkve Vaskrsenja Hristovog u 2. bečkom okrugu, bila je premala da primi zainteresovane goste, među kojima je bio veliki broj bečkih intelektualaca, autora i stvaralaca, ali i mnogo mladih, zainteresovanih članova Društva i studenata, javlja Prosvjeta.
Među gostima je bio i izaslanik Vladike Andreja, arhijerejski zamenik, otac Krstan Knežević, kao i predstavnik ambasade Srbije u Austriji, savetnik Srđan Jovanović. Skup je pozdravio otac Mihajlo Smiljanić ispred crkve Vaskrsenja Hristovog.
Profesor Lompar održao je izuzetno predavanje u kojem se odmereno i analitički posvetio sudbini srpske nacionalne i kulturne egzistencije posle raspada Jugoslavije, istorijskom i kulturnom razvoju našeg naroda na Balkanu, kao i brojnim uzrocima i posledicama trenutnog položaja Srba u Evropi.
Brojni gosti su sa velikom pažnjom pratili predavanje, a posle burnog aplauza, počela su da pljušte raznovrsna pitanja radoznale publike. Najveći deo ticao se upravo položaja Srba u rasejanju, odnosa sa maticama, negovanju kulture sećanja na stradanje srpskog naroda u HH veku, ali i Njegoša, Crnjanskog, Andrića, uloge naše literature u očuvanju „srpskog stanovišta“ i potrebi negovanja srpskog jezika u dijaspori.
Profesor Lompar je ljubazno odgovarao na pitanja, koja su se najviše bavila „duhom samoporicanja“, lakom i brzom asimilacijom Srba u dijaspori i potrebom za suprotstavljanjem takvim procesima.
Predsednik Prosvjete, prof.Srđan Mijalković, koji je vodio program i bio moderator diskusije, podsetio je na brojne projekte i aktivnosti Prosvjete u Austriji koje, kako je rekao, primerom i delom upravo aktivno tretiraju teme o kojima se ovde govorilo i pokazuju da se dobro organizovani i promišljeni programi mogu kvalitetno sprovesti i doprineti očuvanju našeg nacionalnog identiteta.
Prisutni su se podsetili i na uspešne projekte Društva, na Park Dijane Budisavljević, Izložbu i javni čas o Jasenovcu, Srpske novogodišnje koncerte, ali i brojne tribine i kulturne događaje, pa i Prosvjetinu školu srpskog jezika, koja ulazi u četvrtu godinu rada.
Profesor Lompar pohvalio je rad Društva i organizaciju, ističući da je međusobna saradnja vrlo važna, ali da bi u svemu tome veća podrška naše države bila od presudne važnosti.
Time bi se veliki napori ljudi u rasejanju podigli na viši nivo i dobili na značaju u kontekstu izgradnje zajedničkog identiteta i kulturne politike, bez obzira na trenutne prepreke, granice i teškoće koje iz toga proizilaze.
