Novčanica od 10 dinara, koju je Narodna banka Kraljevine Jugoslavije izdala 1929. godine nastala je po ugledu na novčanicu iste nominalne vrednosti, koja je iz 1926. godine i prva je novčanica štampana u Zavodu za izradu novčanica Narodne banke Kraljevine Jugoslavije, ali tek kad je dve godine kasnije pretočena u hiljadarku.
A prvi metalni novac iz kovnice nove štamparije izašao je 1932. godine. Bio je to srebrnjak sa likom kralja Aleksandra Prvog Karađorđevića.
U međuvremenu, tokom 1931, emitovana je velika serija od jednog dukata (sa poprsjem kralja Aleksandra) i 4 dukata (sa likovima kralja i kraljice Marije), ali oni nisu bili u redovnoj upotrebi, isto kao prvi zlatnik od 20 dinara. Za razliku od njega, dukati nisu imali vrednost izraženu u dinarima, ali je njihova atraktivnost bila fascinantna, a pored toga bili su – nepodložni vremenu.
Novčanica iz 1931. godine od 1.000 dinara jedna je od najlepših novčanica koje je izdala Narodna banka. Likovno rešenje za tu novčanicu uradio je poznati umetnik Paja Jovanović. Na novčanici je lik kraljice Marije, a vodenim žigom je prikazan portret kralja Aleksandra I Karađorđevića.
Iste godine u Parizu, Londonu i Beogradu kovan i prvi srebrni novac Jugoslavije i to u apoenu od 50 dinara.
U to vreme je ministar finansija Milan Stojadinović vezao je dinar za švajcarski franak, u odnosu 100:7, a tako reći pre propasti države, krajem 1939, kad je u Evropi već izbio rat, dinar je vezan za dolar, sa paritetom 55:1.
Poslednja novčanica izdata u Kraljevini Jugoslaviji pre njenog raspada usled rata i nemačke okupacije Srbije bila je novčanica od 500 dinara. Ona je nosila datum rođenja maloletnog kralja Petra II Karađorđevića, 6. septembar 1935. godine.
Serija srebrnog novca iz 1938. godine, iskovana u Zavodu za izradu novčanica Kraljevine Jugoslavije, sa likom mladog Petra II Karađorđevića, po obodu je imala natpis – „Bog čuva Jugoslaviju“. Nije u tome uspeo. Aprila 1941. Jugoslavije više nije bilo.
U godinama koje su sledile u opticaj su puštene novčanice već nepostojeće Narodne banke Jugoslavije od 10, 20 i 50 dinara, mada faktički zajednička valuta više nije bila potrebna. Zbog toga su okupatori, ubrzo posle stvaranja nove vlasti, počeli pripreme za izdavanje okupacijskog novca. Za to je bila nadležna takođe pravno nepostojeća Srpska narodna banka, tako nazvana umesto likvidirane NB Jugoslavije. Zbog potrebe okupatora da što pre povuče iz opticaja i zameni jugoslovenski novac, 30. aprila 1941. godine doneseno je rešenje o izradi novčanica Srpske narodne banke, to jest – uveden je tzv. Nedićev dinar. Prvo izdanje tih okupacijskih novčanica obuhvatilo je apoene od 10, 20, 50, 100, 500 i 1.000 dinara.
Nezavisno od toga što je Jugoslavija prestala da postoji, emigrantska vlada u Londonu obnovila je Narodnu banku Kraljevine Jugoslavije koja je 1943. godine, po odluci Ministarskog saveta, započela pripreme za izdavanje serije jugoslovenskih novčanica sa likom Petra II Karađorđevića. Prve takve novčanice odštampane su 1944, ali nikada nisu puštene u opticaj bilo gde, niti su iz Engleske dospele u Srbiju, a ni u neki drugi deo podeljene Jugoslavije, pod okupatorima.
Po završetku Drugog svetskog rata, nova vlast uvodi valutnu reformu, odnosno radi zamene okupacijskog novca izdaje seriju novčanica sa natpisom Demokratska Federativna Jugoslavija, štampane u Moskvi.
