U Barseloni grupa katoličkih vernika prešla u pravoslavnu veru
Postoje i pravoslavni Španci
Pravoslavna parohija u Barseloni se već deset godina nalazi pod jurisdikcijom Srpske crkve
Zvuči malo verovatno da u Španiji, jednoj od „najkatoličkijih“ zemalja koja je, počev od osnivača Jezuitskog reda Svetog Ignjacija Lojole dala mnoštvo svetitelja i doktrinara katoličke misli, postoje i pravoslavni Španci. Već 26 godina u Barseloni, glavnom gradu španske oblasti Katalonije, koja ima sopstveni parlament, živi i duhovno opstaje jedna pravoslavna parohija. Pravoslavna crkva u Barseloni Pokrov Majke Božije već više od deset godina nalazi se pod jurisdikcijom Srpske pravoslavne crkve. Duhovna srodnost i bliskost osetila se prilikom prvog kontakta: pravoslavne Špance je obradovao poziv iz Beograda. S druge strane telefonske žice čuo se glas pun pažnje oca Garsije koji je pokazao spremnost da nam izađe u susret. Starešina ove pravoslavne zajednice u Barseloni, otac Žoan ljubazno je za čitaoce iz Srbije kazao nešto više o pravoslavnim vernicima u Barseloni i Španiji.
– Naš sadašnji episkop je Njegovo preosveštenstvo Luka, episkop australijsko-novozelandski i zamenik eipskopa zapadnoevropskog, a naš patrijarh Njegova svetost gospodin Pavle, episkop srpski. Preko bratstva „Justin Popović“ upoznali smo mnoge Srbe. Uvek smo bili lepo primljeni, prihvatili su nas takve kakvi smo i zato im dugujemo zahvalnost – ističe otac Žoan.
O broju vernika i osobenosti ove pravoslavne zajednice otac Žoan navodi:
– Zajednicu čini oko 200 vernika, mada ih ima mnogo više. Nju odlikuje liturgijski obred, proučavanje teologije, ikonopisanje, pojanje, društveni rad. Od pre pet godina društveni rad je povećan jer pravoslavci dolaze, pre svega, iz istočnoevropskih zemalja, budući da su im potrebna sredstva za život. U Barseloni postoji samo jedna pravoslavna crkva, što joj daje zasita osobeno obeležje.
– Najveći broj verniika su Katalonci, ali Crkva okuplja i vernike koji potiču iz Rumunije, Bugarske, Rusije, Grčke, Gruzije, Kipra, Libana. Ova zajednica trebalo bi da prevede sve teološke i liturgijske tekstove na maternji jezik ove pokrajine – na katalonski. Zbog pravoslavnih vernika iz različitih zemalja, sveštenici i hor uključuju i molitve na ruskom, grčkom i rumunskom jeziku. Trenutno imamo samo samo tri srpske porodice koje prisustvuju bogosluženjima. Duhovni život se hrani molitvom, radom, sa verodostojnom predanošću, poštovanjem i divljenjem zbog svih onih koji su nam prethodili u veri, koji su nam pružili primere svetosti i mudrosti, kao i zbog blagodati koju Sveti duh daruje Crkvi – naglašava otac Žoan i otkriva kako se desio taj veliki duhovni preokret ka pravoslavlju.
– Na to je presudno uticalo polagano i postepeno otkrivanje duhovnog učenja Pravoslavne crkve. Ne treba zaboraviti da u našoj zemlji vlada atmosfera religiozne slobode koja nam dopušta da napredujemo u tom smislu.
Na pitanje kako je njihovo ispovedanje pravoslavne vere primljeno u tom, pre svega rimokatoličkom ambijentu, otac Žoan odgovara.
– Živimo u jednoj demokratskoj državi u kojoj postoji sloboda veroispovesti, uvažavaju nas i poštuju. Tokom različitih susreta uspostavili smo bratske i prijateljske odnose sa drugim jevanđeljskim, katoličkim i hrišćanskim zajednicama. Imamo dobre odnose sa civilnim i crkvenim vlastima.
O konatktu sa drugim pravoslavnim crkvama otac Žoan kaže:
– U kontaktu smo sa pravoslavnim bratstvom „Justin Popović“ iz Francuske sa kojim se jednom godišnje sastajemo u Monžeronu kraj Pariza. Takođe, održavamo duhovne veze sa nekim manastirima poput manastira Svete Antonije kraj Narbone, manastirom Pokrova Majke Božije u blizini Avinjona, kao i sa manastirima u Grčkoj i Velikoj Britaniji. Ovi kontakti nam pomažu da se obostrano duhovno bogatimo.
