KO ŠTO KAŽE ZA POEMU „BOJANA“ ?
Sakupio: Aleso BUROVIĆ
AHMETI, Džemal – albanski pjesnik: Osudili su vas od najobičnijeg čobanina pa do posljednjeg pseudointelektualca u dijaspori. Odjelili su vas od svačega. Štaviše, neki su tražili i da vam se zabrani pojavljivanje na javna mjesta. Ultra smiješno! Absurdno! Ali razumljivo za psihološki nivo koji imaju Albanci na kraju ovog vijeka…Istina je uzela dušu Petrarki, Brunu i mnogim drugima dok ne trijumfiraše. A ovoj istini treba vremena, dok je mi shvatimo, jer živimo sa jednom porobljenom dušom od jedne mržnje koja nas razoružava od svake ljudske dobrote. Dao Bog da shvatimo ovo, o Kaplane Resuli, prije što postane kasno!…Vi za albansku samosvijest ostaćete nezaboravni, za riječ i doprinos koji ste dali za njegovu kulturu, koja do sada preživljava krizu i nepokretnost s mjesta. Niko me ne može ubjediti da niste Albanac, najmanje da niste dali albanskom jeziku toliko mnogo, da ste razorili sebe. De napravite još jedan veliki roman kao IZDAJA i još jednu lijepu poemu kao BOJANA!
AJTIĆ, Ajka – novinarka: Jugoslovenska kritika je ćutala o ovoj poemi, što je razumljivo, jer niko nije željeo da zbog nje ide u zatvor. UDB-a, koja je već imala autora na crnoj listi, nije nikome dozvolila ni da je kritikuje, da se ne bi saznalo za nju i, preko kritike, da se ne bi autor afirmirao. Ipak je kritikovna, ali nejavno, pismom u zatvoreni koverat, prije svega od njegovog nekadašnjeg učitelja Mihailo Gazivoda, a zatim, preko telefona, i od Milovana Ðilasa, koji mu je pripretio: “Čujte, Buroviću! Ako budete i dalje pjevali ovako, pritisnućemo vam mi glavu, pa ćete umjesto pjevanja započeti lelek!” Ćutke će se preći i pred sudom, iako su ga uhapsili i sudili kao disidentnog književnika. Kako je moguće da Profesora kazne za neobjavljenu pripovijetku KNJIŽEVNIK, a ne i za objavljenu poemu BOJANA. To se objašnjava samo datumom stvaranja ovih djela. Prvo je stvoreno (I objavljeno!) 1952. godine, znači prije Ðilasove ANATOMIJE JEDNOG MORALA, a drugo – pripovijetka KNJIŽEVNIK je poslato za štampu 1958, znači poslije Ðilasove disidencije. Titoisti su smišljeno radili da svog Ðida afirmiraju kao Disidenta Br. 1 Jugoslavije, kako se to radilo i po drugim “socijalističkim” zemljama, konkretno i u Albaniji, gdje pretstavljaju Profesoru Buroviću kao disidenta trullog Enverovca Ismaila Kadare, koji je u posljednje vrijeme i sâm izjavio da nije disident i niti je to ikada bio.I dan-danas se uporno nastojava da se pređe ćutke preko ove poeme, ne samo u Albaniji, gdje Prof. Buroviću negiraju disidenciju, već i u Jugoslaviji.“
ALIJA, Ramiz – poslije smrti Envera Hodže šef “komunističke” Partije rada Albanije i presjednik Republike: kleveće i bezobrazno laže protiv Akademika Burovića, nastojavajući da provocira kod ljudi misao kao da je Akademik bio u službi UDB-e i, tobože, da su ga zato uhapsili i kaznili na 43 godine monstruoznog zatvora, za što je pisao i u listu L’HUMANITE Pariza, primjer ovaj bez presedana ne samo u istoriji albanskog naroda, već i u svijetu. Ramiz Alija zna sasvim dobro da je Akademik hapšen potpuno nevim, kao glavni pretstavnik političke i ideološke diversije (Vidite Optužnicu!), znači – kao disidentni književnik, a i po zahtjevu Beograda Josipa Broza Tita i njegove UDB-e, kao uslov da se između Jugoslavije i Albanije uspostave diplomatski odnosi na rang ambasada, što sada priznaju i sami Albanci, pa i oni neprijateljski raspoloženi prema Akademiku. Od značaja je što se u čitavom njegovom djelu Ramiz Alija bavi samo Ðerđom Fišta i Kaplanom Resuli, jer drugih neprijatelja kalibra ovih nije imao ni on niti njegov Enver Hodža. R.Alija 1992. doslovno kaže: “e di që Kapllan RESULI nuk është arrestuar për motive letrare, për shkak se është marrë me letërsi” (znam da se Kaplan
Resuli nije uhapsio za književne motive, zato što se bavio književnošću)”, dok godinu dana prije (1991), u listu L’HUMANITE pisao je da je ovaj Kaplan izdržao 20 godina zatvora kao agent UDB-e!
ANONIMUS,- u listu DEMOKRACIA God. II, Br. 14, Cirih (Švajcarska), 10.V.1991, str. 7, redaksioni članak kao objašnjenje uz poemu BOJANA: „Skrećemo pažnju čitaocima na stihove Obale joj s obe strane/ Pritisnule ljute rane. Godina je 1952 ! Jedno ovakvo stigmatiziranje balkanske stvarnosti (Jugoslavije i Albanije !) jeste jedinstveno, bez presedana u književnosti vremena“.
BRISKU, Bahri – dvojni agent, UDB-e i albanskog SIGURIMI-a: Kaplan je štampao i poemu Bojana (Buno) koju se ne stidi da je spominje. U njoj nastojava da pojača uzurpatorske namjere neprijatelja, gdje Mrnjavčevići su tobože izgradili Tvrđavu Rozafe u Skadar (Građenje Skadra na Bojani)… Kaplan nam je tobože napisao jednu pjesmu „priča“ za Bojanu (koju je tobože objavio sto puta) i spominje nam je kao grandiozno djelo u shkrabotinama njegovim), koju je Resuli štaviše i krstio kao poema što u nijednom aspektu ne liči rodu poeme, kao što ne liče ni mnoge od njegovih knjiga, koje nam naziva velikim romanima!…Pjesma od četiri strofa „Bojana“ jeste jedna pjesma karakteristikom od dječjeg svijeta kojoj nedostaju mnogi atributi da bi bila poezija…“Bojana“ je jedna slaba bejt pjesma, skroz antialbanska…
BRKIĆ, Milovan – glavni i odgovorni urednik lista TABLOID, Beograd: Prošlo je 65 godina od kako se akademik Kaplan Burović usprotivio envero – staljinističkom mraku. Njegova borba za pravdu i istinu i danas traje punom snagom. Kao mlad čovek, postao je žrtva diktature i jednoumlja, ali se čak ni u zloglasnom Enverovom zatvoru, u Burelju (Albanija), nije predavao, nego je stalno širio svoje ideje i pisao protiv ondašnjeg režima i protiv svih dogmi koje je ondašnja vlast u Tirani propovedala. Kao emigrant u Švajcarskoj, nastavio je da piše svoja dela i razobličava lažne teorije o ilirskom poreklu Albanaca. Njegovo stvaralaštvo i energija i dalje blagorodno utiču na razotkrivanje velikoalbanskih prevara ali i na razumevanje zabluda albanskog naroda, koje su nastale kao posledica krivotvorenja istorijskih činjenica i širenja ideoloških i nacionalističkih otrova.
BULATOVIĆ, Kuzman – novinar :BOJANA pretstavlja prvo disidentno djelo jugoslovenske književnosti, objavljeno unutar granica Jugoslavije, i to u vrijeme kad je bijesnio teror. Ovom poemom Burović zapanjujućom smjelošću i snažnim metaforama stigmatizira gorku stvarnost poslijeratne Jugoslavije, nazivajući je Golgotom, koju su prekrile ljute rane.
BUROVIĆ, Dušanka – novinarka: Ova poema, kao i pjesme Ulcinjanke, Mona Liza i Klupe, kojima je Kaplan uzeo učešće na jednom konkursu poezije u Beogradu 1954, nagrađene su prvom nagradom. Iako mlad u to vrijeme, Resulbegović je svojom pjesničkom intuicijom percipirao situaciju Balkana i stigmatizirao je sa njegovom mladalačkom smjelošću, što do tada niko nije smio da učini u Jugoslaviji. Polazeći od vremena kada je spjevana i objavljena ova poema, prof. Resulbegovića su s pravom proglasili za disidenta br. 1…. Pošto je on sa ovom poemom eklipsirao i Milovana Ðilasa i Ismaila Kadare, Albanac Bahri Brisku, u službi jugoslovenske UDB-e i albanskog SIGURIMI-a, intrigira i laže bezobrazno protiv ove poeme, iako joj nije vidio ni koricu…
BUROVI, Shano – novinar : Pošto je manifestirao godine 1951. političku disidenciju, poemom « Bojana » Kaplan Burović beleži i svoju umjetničku disidenciju i, kao takav, on je Disidenti Br. 1 Jugoslavije. Pošto je ova poema, sa mnogo drugih ovakvih pjesama Akademika Burovića,
sakupljenih u pomenutoj zbirci BUNA, rasprostranjena u Albaniji na albanskom jeziku još od 1961, Burović je i Disident Br. 1 Albanije.
CANAJ, Dëfrim – albanski književni kritičar: Poema BUJANA, në mënyrë të padiskutueshme dëshmon disidencën e Kapllan Resuli, në një kohë që tek ne as që është pëshpëritur kjo fjalë…Vlerat ideo-artistike të kësaj poeme janë te padiskutueshme…“ (Poema BOJANA, na neosporan način svjedoči disidenciju Kaplana Resuli, u jedno vrijeme kad kod nas niti je sašaptavana ova riječ…Vrijednosti idejno-umjetničke ove poeme su neosporne.)
DAUTI, Daut – albanski enverovski pjesnik iz Makedonije, dvojni agent, UDB-e i SIGURIMI-a: Kaplan Burović je samoproglašeni disident…dođe iz Švajcarske u Skoplje kočopereći se (u originalu na makedonski jezik piše: perčejki se) da je postao disident!…
DRITA – glavni organ štampe Saveza književnika Albanije: Prema autoru poema BOJANA je prva disidentna poezija u Jugoslaviji.
GAZIVODA, Mihailo – crnogorski književnik: Iz vaše poeme vidi se jasno da sam imao pravo kad sam vam još kao učeniku četvrtog razreda osnovne škole rekao da imate žilu pjesničkog talenta. Vaša poema je napisana sa vidlivom umjetničkom vještinom. Rekao bih i jako-jako lijepo. Neosporivo je da ste pjesnički nadahnut i da ćete jednog dana sigurno imati i uspjeha.
U poemi « Bojana » vi ne govorite samo o Albaniji, već i o Jugoslaviji. Raduje me što ste shvatili aktuelnu situaciju Albanije, koja je stvarno takva, kako je vi metaforično prikazujete : ona je prekrita svakojakim ljutim ranama, pa je pretvorena i u jednu stvarnu Golgotu. Do ovdje vaša poema je ne samo umjetnički, već i ideološki sasvim ispravna.
Ali vi, za rijeku Bojanu, koja na jednoj strani pripada Albaniji a na drugoj Jugoslaviji, kažete :
Obale joj s obe strane
Pritisnule ljute rane.
A to znači da nije prekrita ranama samo Albanija, već i naša Jugoslavija. Preko svega, u produžetku, vi nazivate G o l g o t o m (!!!) ne samo Albaniju, već i našu Jugoslaviju.
Ja ne kažem da i mi, u Jugoslaviji, nemamo rana i problema. Iz rata smo jedva izašli, pa se još uvijek liječimo. A i buržuasko društvo nam je ostavilo u naslijeđe dosta rana. I pored toga, Jugoslavija nije prekrita ranama. Sledstveno – nije ni Golgota. Posebno za vas i vašu porodicu: vaš brat je viši oficir JNA. Jedna od glavnih uljica grada nosi ime vašeg rođaka Ćazima Resulbegovića…”
ÐILAS, Milovan – član Politbiroa SKJ: Ja poznajem lično vašeg brata, majora, i željio bih da idete njegovim stopama, pa da tako budete njegov dostojan brat. U suprotnome, čujte Resulbegoviću, ako i dalje budete ovako pjevali, tako ćemo vam pritisnuti glavu da ćete umjesto pjevanja započeti lelek!
KADARE, Ismail – albanski enverovski književnik: (1970) Kaplan Resuli je antistalinista i zato je zaslužio da se najstrožije kazni. Ako se i puste svi iz zatvora, njega ne treba pustiti. Najveća greška Envera Hodže je što ga nije fizički likvidirao. (1991) Stvaranje Kaplana Resuli je potresno stalinističko, bez ideje o slobodi.
KAPETANOVIĆ, Svetlana – novinarka: I dok ovaj novi Sinan-paša (riječ je za Enverovca Shaban Sinani,- IV) Akademiku Buroviću negira i najobičniju disidenciju (A kako mu neće negirati disidenciju kad je njegovu Albaniju još 1952. godine nazvao ništa manje već G O L G O T O M ?!), za njegovog Kadarea (koji je pjevao ode i psetu Envera Hodže!) pretendira nam da se, bez njega, ne može govoriti za albansku disidenciju!!!
Mi ne možemo da shvatimo kako se može negirati disidencija autoru savršene disidentne poeme BOJANA (objavljena u Dubrovnik 1952 !), gdje se Albanija Envera Hodže stigmatizira kao GOLGOTA?! Kako se može negirati disidencija autoru famoznog romana IZDAJA, gdje je u ličnosti Mula Hodža Mamer, sa pežorativnim notama prikazan Enver Hodža (koga će od objavljivanja tog romana svi prezreno nazivati Mula!)?! Imamo posla sa jednom smjelošću bez presedana i u istoriji čovječanstva, kamoli Albanije! Ili imamo još jetan takav primjer u istoriji svijeta?! I upravo kad je Enver Hodža brijao brade hodžama, popovima, dervišima i kaluđerima, kad ih je prisiljavao da po koperativama lopatom zarade koru svakodnevnog hljeba, ili ih je tresnuo po zatvorima kao narodne neprijatelje, upravo kad je Enver Hodža rušio i crkve i džamije, i tećea i manastire, ovaj Burović “nedisidenta” nam pretstavlja u njegovom djelu popa kao borca za stvar slobode, pa i kao narodnog martira, kao palog borca, koji se priključio borbi protiv okupatora zemlje! Možete li nam reći, sem Kaplana Burovića, ko je drugi uzeo tu smjelost dok je Enver Hodža bio živ?! Kadare?! Ili Visar Žiti, koji je u to vreme udarao mačku sa kašikom?!
Kako se može negirati disidencija Kaplanu Buroviću, autoru savršenog disidentnog soneta DOĆI ĆU!, koji je razbio zidove od armiranog betona najmonstruoznijeg zatvora u svijetu Burelji i dospio na stranicama glavnog zvaničnog časopisa Saveza književnika Albanije – NËNTORI – koji mu dodjeljuje i prvu godižnju nagradu?! Kako se može negirati disidencija Kaplanu Buroviću, autoru pripovijetke bez presedana PLEH (“đubre” = Partija Lenjinistička Enver Hodža!), koju su osuđenici u Burelju naučili napamet kao kakvu pjesmu, pa je i sašaptavali jedan drugom kao antienverovsku anegdotu?!
Ova pitanja ne postavljam samo “drugu” Sinani, već i gospodinu Lek Previzi i svima redom, onima koji svakako nastojavaju da negiraju djelo i poliedričnu ličnost književnika i naučnika akademika, prof. dr Kaplana Burovića, koji, ne samo za albansku književnost i kulturu, već i za albansku nauku i savremenu istoriju ima posebno značajne zasluge, vanredne i jako istaknute, kao niko drugi.
U vezi disidencije Kaplana Burovića citiram vam gospođu Dushi Burovi, koju su već citirali i strani autori: “Resuli je i jedan od prvih i rijetkih, famoznih albanskih disidenata. On je prethodio i Jeftušenku, Solženjicinu i Saharovu, i mnogim drugim književnicima, koji se danas drže kao šampioni disidencije, među njima i Jugoslovenu Milovanu Ðilasu i Čehu Vaclav Havelu. Sami su ga Titoisti proglasili za agens spiritus jugoslovenske omladine”.
Akademik Burović je sfidirao enverističku vlast kao nijedan drugi književnik u Albaniji i na svijetu. Zato i u Rješenju Sreskog suda u Tirani od 1971. godine, kojim se Burović kažnjava sa 43 godina monstruoznog zatvora, kaže se da on pretstavlja u Albaniji političku i ideološku diversiju (što znači – disidenciju). Ili ne?! Ove riječi ne ponavljaju više ni u jednom drugom rješenju, ni u ona kojima su proglašavali za neprijatelje naroda članove CK Partije rada Albanije, pa ni u ona kojima su proglašavali za narodne neprijatelje i članove Politbiroa te partije.”
LEKA, prof. E. – profesorica književnosti u Tirani: Socijal-fašistički teror činio je pustoš. Jedno takvo stigmatiziranje stvarnosti Balkana (Jugoslavije i Albanije!) jeste unikalno, bez presedana u književnosti vremena, imajući predvid mjesto gdje je napisao i gdje je objavio poemu autor…Polazeći od poeme « Bojana », mislim da je Burović Disident Br. 1, deklarisan svjetski, koji je djelovao svojim životom i perom pod gvozdenom petom socijal-fašističkih bandi.
LEKA, prof. Pertefe – profesorica književnosti u Tirani: Zbirka pjesama RREZET E SHPRESËS (Zraci nade) ima kolorit života. Svaka pjesma i svaki stih nikli su iz doživljenih događaja ili od samog autora, ili od drugih, koje je on poznavao…Poezija Resulia prožeta je od
jednog dubokog lirizma, što nam dokazuje da imamo posla sa jednim formiranim pjesnikom i utančanih osjećanja.
MARASHI, dr Ardian – Albanac, profesor književnosti na Sorboni-Paris: Momak Kaplan Burović je “buntovnik”. Polet njegov meri se sa poletom Bojane, kod istoimene poeme, i još na njegovom prvom startu mladi pjesnik obećava da kaže svijetu golgotske istine: Kaži što si vid’la tamo,/ Na Golgoti, oj B o j a n o!
Poezija Burovića ima intiman karakter, isto toliko koliko i universalan. I jeste upravo ova njena universalna dimenzija, koja je čini da ima uspjeha, ne samo kod albanskog naroda, koji se osjeća povezan sa autorom preko patnji pod istom diktaturom, već i u Evropi. Stihovi iz zbirke pjesama ZRACI NADE sada već govore ne samo na albanski jezik, već i srpsko-hrvatski, makedonski, francuski, španski, italijanski…
MARKOVIĆ, Mr Živko – istoričar: Kaplan Burović je čovek koji iznad svega voli i uživa u pisanoj reči, pisac i poeta koji je u svom životu napisao i objavio oko 100 knjiga s različitom tematikom i na mnogim jezicima, okušavajući se ne samo u prozi i poeziji nego i u publicistici i polemičkim diskursima, kao naučnik (balkanolog i albanolog), akademik…nema sumnje da je poznat kao intelektualac smele i slobodne misli. Poemu BOJANA, kojom se afirmirao kao prvi disident u komunističkim zemljama Balkana, Burović je napisao u vreme vladavine komunističkih diktatora Tita u Jugoslaviji i Envera Hodžne u Albaniji. Pristup u poetiku ovog pesnika nije lako učiniti samo na osnovu jedne pesme, ali je moguće naslutiti da je ona prožeta jakim metaforičnim prepletima i posebnom socijalnom crtom u kojoj se nazire pesnik koji sasvim stoji u jedva vidljivoj svetlosti ognjišta malog sveta, i svom snagom duva u plamen ne bi li kako pojačao svetlost. Personifikujući reku Bojanu, Burović jakim i jetkim rečima snažno osuđuje ondašnje režime u spomenutim državama. Simbolika reči Golgota učinila se pesniku kao najjače sredstvo kojim je mogao izraziti količinu patnje jednog naroda u totalitarnom društvu. Burović nije samo kao pesnik pevao o patnji i muci, njemu su patnja i muka bili stalni pratioci u životu. Nije ih tražio, ali one su našle njega. Kako pre pet decenija, tako i danas…Na životnoj stazi nije imao sreće, a stazom života nesreća mu se kretala. Na poćetku nije imao ništa, a danas ima sve…U njegovom slučaju, sudbina je od čoveka napravila čovekovu sudbinu.
MILIĆ, Radovan – književnik: Poemom BOJANA profesor Burović, još u Jugoslaviji, a potom i u Albaniji, i Josipa Broza Tita i Envera Hodžu – njihove guberne – nazvao je Golgotom …Čitajući stihove poeme, ne mogu a da se ne zapitam: kako to da autor ovih stihova bude upravo profesor Burović?..Da li je te stihove mogao ispisati bilo ko drugi? Otkuda da baš njemu izađu iz mislišta ovako veliki i vizionarski prikazi, a kroz, rekao bi čovek, obične reči: Ne plač’ čedo,/ Teci dalje, teci, teci,/ K moru hiraj, jade reci,/ Kaži što si vid’la tamo. Da li je i pomišljao da će ljutim ranama, zbog te “Bojane”, ili terora, biti pritisnut ne samo sa obe strane, već i od celog sveta, ili je kroz stihove nesvesno naslućivao svoju Golgotu?Ponovo se pitam: da li su te reči zaista tako obične?.. Niti su reči obične, niti je slučajnost da ih je Vasiona upravo njemu dodelila, niti bi ih bilo ko drugi mogao ikada na taj način iznedriti! Ko je taj, pitam se, koji bi mogao vijugati blatištima, mutnim žutim vodama Balkana, stenjući, dok bi ga teror socijal-fašističke klike šibao svojim vetrovima, a on tešio svoja čeda da ne plaču, dok sopstvenom dušom nečujno grca? Ko bi to još imao snagu da trči ka morskom prostranstvu, da saopšti moru ono što je vid’o, i da pri tom uzvikne:
Oj Bojano, obale ti s obe strane pritisnule ljute rane!
Naravno, samo onaj ko je jak i nepokolebljiv. A ko je taj? Opet dajem odgovor: Niko, osim Kaplana Burovića! I zato je upravo njemu sudbina dodelila moć i prosvetljenje da pesmom
ispriča svetu tragičnu istinu obeju strana reke Bojane. O istini Jugoslavije, istini Albanije i stradanju tih naroda! Burović je svojom poemom BOJANA progovorio javno o onome što mnogi nisu smeli ni da pomisle, strahujući da im i misli neko može prozreti. O monstruoznom teroru Josipa Broza Tita sa jedne strane, i super monstruoznom teroru Envera Hodže sa druge strane, do danas još niko nije progovorio ovako. Svesno, zbog pravde i istinoljubivosti, preuzeo je na sebe ulogu paćenika, koji svetu, preko sopstvenog stradanja, otvara oči, a pri tom ne izdavši i ne obrukavši ni svoje ime, ni ideje i borbu svojih istomišljenika, koji su, kao i on, stradali po socijal-fašističkim kazamatima…
MORAVA, Zyhdi – presjednik Saveza književnika i umjetnika Albanije: Disidencija Kaplana Resuli posebna je čast za njega i za sve nas.
PALOKA, Tomë – albanski književnik: Nuk njoh hero ma të madh të lirisë e të demokracisë se autorin e këtyne poezinave, Kapllan Resulin, të gozhduem dy herë (Ne poznajem većeg heroja za slobodu i demokratiju od autora ovih pesama, dva puta prikovan na krst smrti).
PRELEVIĆ, Čedomir – dopisnik lista NOVOSTI : Prejaka reč, izrečena u poemi BOJANA, koštala je književnika Kaplana Burovića višegodišnje robije…On je napisao, na temu plahovite reke Bojane, čijom maticom prelazi „ljuta“ granica između Jugoslavije i Albanije:
„Obale joj s obe strane/ pritisnule ljute rane“.
I to bi bilo dovoljno da naljuti tadašnje vlastodršce. Ali, meru je, izgleda, prevršio stih:
„Kaži što si vid’la tamo,/ na Golgoti, oj Bojano!“
Poema BOJANA je jedno od naših najdostojnijih disidentnih dela. Odavno je zaslužila pažnju naše i albanske književne kritike, jer je odigrala posebnu ulogu u mobiliziranju narodnih masa protiv terora i zločina.
REVIĆ, Ašim – novinar : Poemom BOJANA Akademik Burović je eklipsirao i Milovana Ðilasa…
REDAKSIONI članak (fr-fr.facebook.com,22.III.2013): Коначно се појавио и на СРБски ФБРепортер Он, неприкосновени и бескомпромисни борац за научну истину о Албанцима и Србима – КАПЛАН БУРОВИЋ (познат и као Kapllan Ruseli или Kaplan Buro). Са поносом кажем да ми је, као студенту, био идол са његовом поемом “Бојана”, коју сам читао, умножавао и делио колегама док је он деценијама чамио у затвору. Оваквог Србина није било тешко наговорити да се појави и на друштвеној мрежи као што је facebook, јер је спреман и у самом паклу да се појави да би доказао историјске фалцификате о албанској аутохтоности на Балкану. Препоручујем да свако прочита овај есеј што је објавио и све друго што буде објављивао.
SINANI, Shaban – Enverovac: Kaplan Resuli nije disident: Njegova djela su persekutirali zato što je uhapšen, a ne zato što su mu djela disidentna. Kaplan Resuli nije uhapšen iz književnih motiva.
STANČIĆ, Mladen – novinar: Poemu „Bojana“ akademik Burović je umalo platio glavom. Šta je opasno u poemi? Reka Bojana je na granici Albanije i tadašnje Jugoslavije. S obe strane se govorilo o narodnoj vlasti i blagodetima socijalizma, ali uz uzajamno optuživanje da je ona druga strana izdala socijalizam. U poemi akademik navodi: „Obale joj s obe strane/ Pritisnule ljute rane./ Kuka, stenje, sumi, bruju/ dotlen vazduh nad njom struji./ Miluje joj lice bledo/ I sapuće ne plač čedo!/ Teci dalje, teci, teci!/ K moru hitaj, jade reci!/ Kaži što si vidla tamo,/ Na Golgoti. oj Bojano!.“…Zbog nemerljivog doprinosa širenju istine po svetu o srpskom narodu, kojemu i sam pripada, Burović je odlikovan zlatnim medaljama i proglašen za Srpskog viteza.
ZMAJEVIĆ, Savo – novinar: Poema BOJANA je zastava disidencije, naše i svijetske. Ona je legitimna gordost za autora i za sve
The post Povodom 65-godišnjice disidencije Akademika Burovića – appeared first on .
