Protojerej-stavrofor Dušan Kolundžic, paroh Srpske pravoslavne parohije za Severnu Bavarsku, bavi se i pisanjem.
On je autor knjige koja nosi naziv „Parohijsko pismo“, a sastoji se od dva dela, prvi je štampan pre pet godina, a drugi pre mesec dana. Knjiga se sastoji od pisama koja je tokom cetvrt veka, koliko se nalazi na celu nirnberške parohije, otac Dušan pisao i slao vernicima. Pisma su, prema sadržaju, grupisana u ukupno 19 tematskih celina, tako da je prva knjiga posvecena Božicu, a druga Uskrsu, odnosno štivima i razmišljanjima koja idu uz ove praznike. Ostala poglavlja govore o svetom Savi, o crkvenim praznicima, objašnjenjima Svetih tajni Pravoslavne crkve, Svetog pisma i Jevandelja. Posebnu celinu cini hronologija razvoja parohije, kao i kupovina i uredenje hrama i crkvenog centra u Nirnbergu.
Centar našeg verovanja
Veliki deo druge knjige „Parohijskog pisma“ posvecen je najvecem hrišcanskom prazniku Vaskrsu. Obuhvacena je sva verska i istorijska grada vezana za Hristova stradanja, smrt i vaskrsenje.
– Vaskrs je centar našeg verovanja, jer na Vaskrsu pociva citava religija hrišcanstva – smatra autor „Parohijskog pisma“.
Jednostavan i razumljiv jezik kojim je napisano i nacin na koji „Parohijsko pismo“ govori o verskim temama; o hrišcanskim praznicima i specificnim bojama kojima ih je svetosavlje obogatilo, cini ovu knjigu svojevrsnim udžbenikom pravoslavlja. Pišuci o verskim sadržajima, autor kroz njih provlaci i beleži i savremena dogadanja u ovim, kako sam kaže „smutnim “ i za Srbe pogubnim vremenima.
Uz objektivne okolnosti o kojima govori, a koje Srbima zlo donose, otac Dušan, uz svu duboku ljubav ka svome narodu, ukazuje i na njegove slabosti: neslogu, nedovoljnu vezanost za korene i tradiciju, odricanje od vere, nepoštovanje jezika i pisma, nedovoljne svesti o nacionalnom identitetu i potrebi da se ta svest neguje.
