Njegova Svetost Patrijarh srpski g. Pavle sluzice u ponedeljak, na praznik Svetog Save, svetu arhijerejsku Liturgiju u Kapeli Svetog Jovana Bogoslova na Bogoslovskom fakultetu Srpske pravoslavne crkve u Beogradu. Posle Liturgije u Amfiteatru Bogoslovskog fakulteta odrzace se Svetosavska akademija. Patrijarh Pavle ce u ponedeljak, posle Liturgije, obici veci broj javnih ustanova i skola koje slave Svetog Savu, gde ce prerezati slavski kolac, zablagodariti Bogu na darovima i cestitati svecarima.
Praznik Svetog Save, u ponedeljak 27. januara, bice obelezen svetom Liturgijom i svetosavskim priredbama u svim hramovima Srpske pravoslavne crkve. U Spomen hramu na Vracaru posvecenom prvom srpskom arhiepiskopu i prosvetitelju, 26. januara u 17 casova, ce biti sluzeno praznicno bdenije, na kome ce pevati horovi hrama Svetog Save. Sutradan, na dan Svetog Save, Svetu arhijerejsku Liturgiju, u okviru koje ce biti presecen slavski kolac, sluzice Njegovo Preosvestenstvo Episkop hvostanski, G. Atanasije (Rakita). Posle sluzbe bice odrzana Svetosavska akademija. Himnu Svetom Savi ce otpevati udruzeni horovi Hrama Svetog Save Mokranjac, Rastko i Stefan, a na Akademiji ce ucestvovati i horovi muzickih skola Josif Marinkovic, Stankovic i Josip Slavenski, kao i svih vracarskih osnovnih i srednjih skola. Nagradjene radove ucenika osnovnih i srednjih skola na temu Rastko Nemanjic-Sveti Sava od drzavnika do sveca, ce procitati Goran Milev. Odabrane pesme o Svetom Savi ce recitovati ucenici, koji pohadjaju veronauku u osnovnim skolama Dusan Dugalic i Vladislav Ribnikar. Ova proslava Svetog Save ce ostati upamcena i po tome sto ce Svetoj Liturgiji, prvi put posle Drugog svetskog rada, prisustvovati i katihete i ucenici koji pravoslavni katihizis uce u beogradskim osnovnim i srednjim skolama.
Prvi srpski prosvetitelj slavi se i kao skolska slava, a sudeci po mnogobrojnim predanjima koja su vezane za njegovo ime, Sveti Sava je jedna od najomiljenijih licnosti medju Srbima. Rodjen oko 1175. godine kao Rastko Nemanjic, treci i najmladji sin velikog zupana Stefana Nemanje i Ane. Stekao je siroko obrazovanje „zasnovano na staroslovenskoj i vizantijskoj lektiri“. Okrenutost ka duhovnom zivotu odvela ga je na Svetu Goru. Najpre u ruski manastir Pantelejmon, a potom u grcki Vatoped, gde se zamonasio, uzevsi ime Sava, prema Savi Jerusalimskom Osvecenom.
Zajedno sa ocem koji mu se pridruzio na Svetoj Gori, kao monah Simeon, osnovao je manastir Hilandar, cetvrti u hijerarhiji svetogorskih manastira i jedan od najznacajnijih duhovnih i kulturnih sredista srpskog naroda. Osim sto je podizao manastire i crkve, smatra se i prvim srpskim srednjevekovnim piscem, „sa kojim srpska knjizevnost uistinu pocinje“, a skoro 30 godina uspesno je ucestvovao u vodjenju srpske unutrasnje i spoljne politike.
Godine 1207. nad ocevim mostima, je izmirio stariju bracu Vukana i Stefana sukobljene oko nasledstva vlasti. U Nikeji uspesno okoncao pregovore sa vizantijskim carem i vaseljenskim patrijarhom o samostalnosti Srpske crkve. Krunisao je i savetovao tri kralja, Stefana Prvovencanog, Radoslava i Vladislava, i u njihovo ime pregovarao sa inostranim vladarima i crkvenim poglavarima. Istorija ga ocenjuje kao velikog prelata Crkve i drzavnika. Upokojio se 1236. godine u Trnovu, gde je sahranjen u crkvi Cetrdeset mucenika, odakle je njegove mosti kralj Vladislav preneo u manastir Milesevu. Po naredjenju Sinan-pase mosti Svetog Save su prenete u Beograd i spaljene na Vracaru 27. aprila (po starom kalendaru) 1595. godine.
Prema oceni Crkve, Sveti Sava je ispunjavao sve uslove da bude postovan kao svetitelj: ziveo je svetim zivotom, cinio cuda kako za zivota, tako i posle smrti, a telo mu je nakon smrti ostalo netaknuto. Zitije i sluzbu su mu napisali, odmah posle upokojenja Domentijan i Teodosije.
