*
Na trećem kilometru od Pavlovića mosta, pre ulaza u Bijeljinu, nalazi se Etno selo „Stanišići“. Etno selo „Stanišići“, izvan sadašnjeg vremena i prostora, vraća nas precima i prirodi, i budi u nama divljenje prema jednostavnosti nekadašnjeg načina života. Ovdje se odmaraju oči i duša, čovjek postaje plemenitiji ali i mudriji slušajući žuborenje potoka i rad vodenice.
Etno selo „Stanišići“ osnovano je 2003. godine, zahvaljujući inspiraciji Borisa Stanišića. Više od nekoliko godina on je putovao po srpskim selima srednje Bosne u potrazi za starim kućama i predmetima koji će sačuvati predstavu o jednom vremenu i kulturi življenja sa kraja 19. i početka 20. veka. Rezultat je autentično planinsko selo u sred semberske ravnice.
U selu se danas izdvajaju dve celine. Jedna prikazuje svetovni život i izgrađena je od drveta. Čine je drvene kuće — brvnare sa pokućstvom koje im je vekovima pripadalo. Kuće povezuju popločane kamene staze, a u centru sela su dva jezera.
Druga celina je duhovnog karaktera i predstavljena je srednjevekovnom arhitekturom građenom u kamenu, koja je u stvari skup replika istorijskog i religijskog značaja.
Selo čine vodenice, mlekarnik, kovačnica, kameni bunar, ambar i autentične drvene kuće, sa prikazom pokućstva i narodnih nošnji.
Mlin potočar je napravljen 1937. godine i još je u upotrebi kao i vodenica iz 1917. godine u kojima se još uvijek melje brašno za pogačice koje se služe u restoranu. Unutra se nalazi sve što je mlinaru bilo potrebno za boravak u njemu za vreme sezone mlevenja žita.
Mlekarnik je iz 1948. godine. To je zgradica za preradu mleka i čuvanje mlečnih proizvoda, sa svim drvenim posudama. Mlekarnici su bili dobro provetreni i čisti, a u njih su mogle ulaziti samo žene koje su se time bavile.
Kuće pripadaju dinarksom tipu, pravljene su od drveta i sa visokim krovom. To je malo apartmansko naselje gde su kuće spolja autentične, a enterijer je prilagođen savremenim potrebama gostiju. U jednoj od kuća smeštena je suvenirnica koja nudi proizvode starih zanata i domaće radinosti. U fazi izgradnje je još nekoliko objekata u koje će biti smeštena kovačnica, tkačnica i grnčarska radionica.
Svi objekti ove celine smješteni su u blizini jezera i potoka koji između njih vijuga, a povezani su stazama popločanim kamenom. Sa izvora stalno dotiče čista voda koja je svuda po selu i svojim tokom simbolizuje izvor života, postojanje i trajanje.
Duhovna celina nas vraća još dublje u prošlost i sačinjena je od replika objekata sa raznih mesta obeleženih pravoslavljem. Sa svetovnim delom sela povezano je velikim kamenim mostom koji je replika Kozje ćuprije iz Sarajeva.
Preko njega se dolazi do Krstionice koja je rađena po uzoru na malu crkvu koja postoji na Aljasci.
U srcu ove celine je manastir Svetog oca Nikole, replika manastira Kumanice, zadužbine Nemanjića i u njemu su položene čestice moštiju Cara Uroša i Svetog oca Nikolaja. Takođe se nalazi kivot sa česticama moštiju Svetog oca Nikole.
Pored manastira se nalazi manastirska kuća (konak) koja predstavlja izuzetan primerak srednjevjekovne gradnje.
U blizini monaške kuće, na jezeru, nalazi se kameni amfiteatar sa 380 mjesta, predviđen za kulturne manifestacije pod vedrim nebom.
