Nakon završetka Prvog svetskog rata zamire aktivnost Srpske narodne odbrane u Kanadi. A deceniju i po kasnije, kad je 1929. stvorena Kraljevina Jugoslavija, SNO se utapa u novoosnovano Jugoslovensko-kanadsko udruženje, zvanično konstituisano 1932.godine. Pod tim imenom, ovo društvo, koje je inače okupljalo više od 90 odsto Srba u Kanadi, bilo je veoma aktivno sve do izbijanja Drugog svetskog rata, posebno na kulturnom planu.
Ali, kada je Jugoslavija okupirana i rasparčana, deo pod Nemcima, drugi pod Italijanima, treći pod Bugarima, a kao četvrti – nacistička specijalna tvorevina, ustaška Nezavisna Država Hrvatska, iz otadžbine su počele da stižu stravične vesti. Masovni ustaški pokolji i masakri dostigli su razmere pravog genocida nad Srbima. Nedužni ljudi su stradali samo zato što su Srbi i pravoslavne veroispovesti. te vesti su izazivale veliku uzbunu u srpskim redovima u Kanadi.
Srbi su insistirali da se ugasi Jugoslovensko-kanadsko udruženje, odnosno da mu se vrati stari naziv Srpska narodna odbrana. Taj zahtev se prirodno nametao, jer su se Hrvati, Slovenci i muslimani, neposredno pred izbijanja Drugog svetskog rata, povukli iz Jugoslovensko kanadskog-udruženja. Zato je 4. septembra 1943. održan svesrpski kongres u Hamiltonu, obnovljen stari sastav organizacije i vraćen njen prvobitni naziv. Na tom skupu je SNO jednodušno stala uz srpske nacionalne borce u otadžbini pod komandom generala Draže Mihailovića – kako je svojevremeno, „za Vesti“, ispričao Bora Dragašević, jedan od dugogodišnjih čelnika SNO.
Nismo tikva bez korena
Kad u Kanadu stignu novi Srbi, ne retko se pitaju od koga ili čega treba da ih štitii Srpska narodna odbrana u jednoj tako bogatoj i demokratskoj zemlji.
Bora Dragašević na to obično kaže: „Treba da te odbrani od asimilacije, da sačuvaš svoje ime, koren i poreklo. Da neguješ srpski jezik, svoju istoriju, svetosavsku tradiciju i pravoslavnu veru. Jer, ti si Srbin, a ne tikva bez korena!“
Na pomenutom svesrpskom kongresu, prema njegovim rečima, usvojeni su sledeći ciljevi Srpske narodne odbrane: širenje istine u Kanadi o događajima u Srbiji, suzbijanje komunističke propagande, zatim slanje pomoći srpskim zarobljenicima u fašističkim logorima u porobljenoj Evropi, kao i Srbima u otadžbini. U aktivnosti organizacije posebno mesto je pripadalo upoznavanju kanadskih Srba i Kanađana sa tokom opštih zbivanja u starom kraju.
Na kongresu SNO 1943. za predsednika je bio izabran Milutin Bajčetić, a Miloš đorić za sekretara. Docniji, za predsednike su birani Pero Bulat, Božidar Marković, Mihajlo Obradović, Velimir Tošković i Bora Dragašević, a sada je to Aleksandar Pantelić.
Nakon završetka Drugog svetskog rata kanadska SNO se aktivno posvećuje svestranoj pomoći srpskim nacionalnim borcima i izbeglicama, ogromnom broju Srba koji su se našli u savezničkim logorima za raseljena lica u Evropi, naročito onima koji su se, tih godina, useljavali u Kanadu.
Godine 1951. izdvaja se grupa okupljena oko Milutina Bajčetića i formira Srpsku nacionalnu ligu, koja i danas postoji, paralelno sa SNO. I ona je, međutim, među kanadskim Srbima poznatija kao Srpska narodna odbrana nego pod svojim imenom. NJen potonji predsednik bio je čeda Ašanin, a danas je Dragan ćirić.
U poznatom američkom raskolu Srpske pravoslavne crkve, odnosno u sporu Patrijaršije u Beogradu sa episkopom američko-kanadskim Dionisijem Milivojevićem, kada se crkva na američkom kontinentu proglasila samostalnom, u Kanadi joj se pridružila samo Liga, sa Ašaninom na čelu. Za razliku od nje, koja je izabrala stranu vladike Dionisija i Novogračaničke mitropolije SPC, sa sedištem u čikagu, koja je u Kanadi imala Arhijerejsko namesništvo, izvorna Srpska narodna odbrana je stala uz Patrijaršiju.
Povodom dolaska Josipa Broza u Kanadu, 1963, Ašaninova Liga organizuje srpske demonstracije pred Parlamentom u Otavi.
Mada u Kanadi već decenijama postoje dve organizacije Srpske narodne odbrane, one tesno sarađuju i obe rade na nacionalnom polju, okupljaju Srbe, širom Kanade i brinu za sunarodnike u otadžbini. U kanadskom javnom mnenju i tamošnjim institucijama brane interese srpstva i posebno su pomagali srpski narod u srpskim zemljama tokom i posle krvavog raspada SFRJ.
Inače, sada obe, u saradnji sa srpskom crkvom, propagiraju otvaranje srpskih škola pri našim hramovima u Kanadi za decu, prve, druge i treće generacije, osnivaju pevačka društva i folklorne grupe i na razne druge načine okupljaju mlade i najmlađe Srbe. Neguju srpsku duhovnost i srpski etnos, tradiciju i kulturne tekovine, sve u cilju da se što da kanadski Srbi, uprkos uključivanju u društvo i asimilaciji, ne zaborave odakle poptiču i ne otuđe se u stranom svetu.
