Sahrana blaženopocivšeg vladike Danila Krtica, episkopa budimskog bice obavljena u petak u manastiru Vavedenje u Beogradu. Opelo, po najavi pocinje u 12. 30 casova. Episkop Danilo upokojio se, minule subote, u Sent Andreji (Madarska) gde je stolovao unazad 12 godina.
– Vladika Danilo je bio dobricina i velika hrišcanska duša, pun znanja, veliki teoreticar i veliki duhovnik. Secam se, dok je bio vikarni episkop srpskog patrijarha, u njegovu sobu u Patrijaršiji nije moglo da se ude od knjiga. Svi smo ga voleli i veoma poštovali. Za mnoge od nas, njegove sabrace arhijereja, bio je praznik naci se u Danilovom društvu – seca se vladika šabacko-valjevski Lavrentije Trifunovic.
Sveštenik Vojislav Galic, arhijerejski zamenik episkopa Danila, istice vladicine zasluge u obnovi verskog života budimske eparhije.
Oduševljavao studente
U Svetom sinodu SPC kažu da je vladika Danilo bio jedan od najobrazovanijih srpskih arhijereja. U vreme njegovog boravka u Beogradu, kao vikarnog episkopa srpskom patrijarhu, izuzetnom erudicijom i pastirskom recju, oduševljavao je mlade intelektualce, narocito studente Beogradskog univerziteta, za rec Gospodnju i Jevandelje Hristovo. Napominju i da se bogati bogoslovski i književni opus vladike Danila nalazi u mnogobrojnim publikacijama, casopisima i knjigama, objavljenim u SPC.
– Bio je izuzetno pametan i obrazovan, smiren i veoma skroman covek. Govorio je mnoge strane jezike i održavao dobre veze kako sa svojim eparhiotima i kliricima, tako i sa madarskim vlastima i velikodostojnicima, pripadnicima drugih religija u Madarskoj. Pod rukovodstvom vladike Danila i njegovim arhipastirskim zalaganjem u eparhiji je mnogo ucinjeno na normalizaciji stanja nakon pada komunizma u Madarskoj – rekao nam je otac Vojislav.
Vladika Danilo roden je 13. maja 1927. godine u Novom Sadu. Prava je studirao u Beogradu, a književnost diplomirao na Sorboni 1952. godine. Od 1954. do 1958. studirao je bogoslovske nauke na Akademiji Svetog Sergeja u Parizu, da bi doktorirao na Harvardu (SAD) 1968. godine kao monah jer je postrig primio osam godina ranije. Arhijerejski Sabor Srpske pravoslavne crkve izabrao ga je 1969. za vikarnog episkopa patrijarha srpskog. Od 1984. godine administirao je Eparhijom budimskom, a 1988. godine, biva izabran za eparhijskog arhijereja Eparhije budimske. U Sentandreju se preselio 1990. kada je u Madarskoj došlo do pada komunizma i bilo dozvoljeno da se misija Crkve vrši slobodno.
