Na srpsku prestonicu jurišali su nemački vojnici čiji je komandant bio čuveni vojskovođa, feldmaršal August fon Makenzen. Održao je besedu svojim vojnicima sledećim rečima: „Vojnici, vi ne polazite ni na Italijanski, ni na Francuski, niti na Ruski front. Vi polazite u borbu protiv jednog novog neprijatelja, opasnog, žilavog i oštrog. Vi polazite na Srpski front i na Srbiju, a Srbi su narod koji iznad svega voli slobodu i koji se bori i žrtvuje do poslednjeg. Pazite da vam ovaj mali neprijatelj ne pomrači slavu i ne kompromituje dosadašnje uspehe slavne nemačke armije!”.
Makenzen je ove reči uputio pruskim ratnicima koji su 1915. godine prebačeni sa Istočnog fronta da se bore u Srbiji na položajima oko Ade Ciganlije. Nemački general je u Velikom ratu komandovao nemačkim armijama na istočnom i srpskom frontu. Imao je 65 godina kada je učestvovao u napadu na Srbiju. Borio se protiv srpskog naroda, ali izuzetno ga je poštovao. Naredio je da se u čast poginulih srpskih branilaca Beograda podigne spomenik. Obeležje se nalazi na nekadašnjem vojničkom groblju, na Banovom brdu u Ulici kneza Višeslava.
Na uzvišici u Košutnjaku na kojoj je bilo 36 srpskih vojnika i po jedan francuski i britanski, dva dana i noći Srbi su odolevali napadima brojnih Makenzenovih odmornih i opremljenih trupa koje su nadirale uz Banovo brdo sa Ade Ciganlije. I tako dok nisu poginuli do poslednjeg. Nemački vojskovođa je naredio da se podigne ovaj spomenik koji postoji i danas.
„Posle žestokih borbi koje su oktobra 1915. između srpskih branilaca i nadmoćnih nemačkih jedinica trajale danima feldmaršal Makenzen je zauzeo Beograd. Odlučio je da večnu kuću za svoje izginule vojnike napravi na jednom uzvišenju na Banovom brdu. Njima u čast podigao je i dva veća spomenika. Ali, ovo nemačko groblje razlikovalo se od drugih. Zadivljen neverovatnom hrabrošću Srba, Makenzen je, na iznenađenje svojih oficira, naredio da se poginuli srpski vojnici pokopaju u centralnom delu groblja. Po njegovom naređenju, 36 soldata iz 7. pešadijskog puka, i po jedan britanski i jedan francuski vojnik sahranjeni su među 2.600 nemačkih vojnika. Iznad svakog pojedinačnog groba nalazio se krst sa podacima iz dokumenata poginulih. Po njegovim naređenjima, podignut je spomenik u vidu jednostavnog kamenog bloka. Na njemu je na srpskom i nemačkom jeziku uklesano „Ovde počivaju srpski junaci 1915” ispričao je istoričar Milan Tlačinac, za Politiku.
Nedugo zatim, 1916. godine, u Beograd je stigao i nemački car Vilhelm Drugi. Obišao je Kalemegdan, Zemun, Dvor kralja Petra na Dedinju, Adu Ciganliju. Boravio je i na vojnom groblju na Banovom brdu, gde je bila urađena posebna kamena klupa, odakle je mogao da posmatra osvojeni Beograd. Možda je baš na tom mestu izrekao rečenicu kojom je i on iskazao poštovanje prema srpskoj vojsci: „Šteta je što taj mali srpski narod nije bio moj saveznik”. feldmaršal August fon Makenzen je zbog svojih sposobnosti postao je mentor mladom nemačkom prestolonasledniku Vilhelmu Drugom.
Iza njega je ostala još jedna rečenica upućena nemačkim vojnicima, a posvećena srpskim junacima: „Borili ste se protiv vojnika iz bajke, koji su se borili bespredmetnom hrabrošću. Onoga trenutka kada smo Srbiju osvojili, nas je bolelo više nego naše saveznike”.
Kasnije su stradali srpski vojnici prebačeni na Novo groblje u Beograd.
Izvor: Rasejanje.info
