Negde otprilike u ovo vreme prošle godine, kroz tekst pod naslovom „Koliko Srba radi u javnom sektoru Vukovarsko-sremske županije“ dokazali smo da gotovo nijedno pravosudno ili telo državne uprave na području ove županije ne poštuje Ustavni zakon o pravima nacionalnih manjina kada je u pitanju proporcionalno zapošljavanje Srba na ovom području. Ista je situacija verovatno i ove godine što se vrlo lako može i dokazati kroz slanje nekoliko zahteva za dobijanje tih informacija i malo pravne borbe da se do njih dođe kod onih institucija koje te podatke na prvu ne žele da dostave.
Ove godine to nismo dokazivali iz dva razloga. Prvi je da besomučnim dopisivanjem ne umaramo državne službenike u vreme godišnjih odmora, a drugi je razlog što ovi podaci, niti su tada nekoga zanimali, niti ih zanimaju danas. Ovakvo nepoštovanje Ustavnog zakona zanima eventualno neke visokoobrazovane pripadnike srpske zajednice koji su u nemogućnosti da se zaposle, uglavnom već potražili svoju egzistenciju u drugim državama EU.
Situacija po pitanju proporcionalnog zapošljavanja pripadnika nacionalnih manjina još je i gora u drugim županijama poput Šibensko-kninske, Splitsko-dalmatinske ili Karlovačke županije. Načelnik opštine Gvozd u Sisačko-moslavačkoj županiji Milan Vrga u nedavnom intervjuu nam je rekao da u policijskoj stanici u Vrginmostu od 130 zaposlenih rade samo dva Srbina. To je 1,5 odsto u opštini u kojoj Srbi čine 66 odsto od ukupnog broja stanovnika. Diskriminacija „par ekselans“!
Proporcionalno zapošljavanje pripadnika nacionalnih manjina nalazi se u istom onom Ustavnom zakonu u kojem se propisuje i dvojezičnost na područjima gde manjine čine bar trećinu u ukupnom broju stanovnika. Pravosudno-političkim spinom, slučaj ćirilice u Vukovaru ponovo je nakon nekoliko godina hlađenja u centru pažnje. Danima traje debata o tome treba li u Vukovar ili ne treba staviti ćirilične ploče na institucije. O tome daju mišljenje svi, od premijera i predsednice, do običnih građana na ulici. Portali prave ankete treba li uvesti ćirilicu u Vukovaru, a gradonačelnik ovog grada Ivan Penava, jasno, smatra da ne treba te poručuje da Srbi pričekaju dok svi drugi ne ostvare svoja prva, prvenstveno misleći na hrvatske žrtve rata.
U javnosti se stvara atmosfera da svako treba da se opredeli da li je za Penavu ili protiv njega. Neki ga očekivano zdušno podržavaju, a drugi ga optužuju da nije gradonačelnik svih svojih građana te da ne poštuje Ustavni zakon i Ustavni sud Republike Hrvatske. Penava, koji je i od ranije poznat po svojim ekstremističkim izjavama i mešanju „baba i žaba“, tako ponovo nezasluženo dobija svu pažnju javnosti o stvarima o kojim bi on najmanje trebalo da se pita. Sve liči na jednu već nekoliko puta odigranu predstavu u kojoj su manjinska prava samo dimna zavesa kao efekat u sezoni novinarskih „kiselih krastavaca“ i sezoni najgorih korupcijskih afera ministara trenutne Vlade.
U medijima se čak pojavila informacija i da će jedna liberalna stranka napustiti vladajuću većinu ako se u Vukovar ne postave ćirilične table. Da ne bi neko pomislio da se ovde radi o velikim borcima za ljudska prava, treba odmah reći da liberali na ovaj način samo na osnovu Vukovara ucenjuju premijera ne bi li došli do što bolje pozicije unutar parlamentarne većine. Da nije tako, onda bi iz ove stranke zatražili i da se poštuje zakon kada je u pitanju postavljanje latinično-ćiriličnih tabli na ulazima i izlazima iz mesta i u drugim naseljima u državi koja na to imaju pravo po zakonu, ali se ove table ne postavljaju zbog dugogodišnje opstrukcije države i Hrvatskih cesta. Takvih naselja je u Hrvatskoj nekoliko desetina, a ćirilična tabla postoji samo na ulazu i izlazu iz Donjeg Lapca.
Pravo je pitanje zašto bi Penava poštovao manjinska prava kada ih ne poštuje gotovo nijedna druga državna ili regionalna institucija i to bez ikakve sankcije. Iako manjinska prava nisu ničija dedovina i sa njima se ne bi smelo trgovati, verovatno je da bi svaki Srbin koji za to ima uslove pre uzeo zaposlenje u državnoj instituciji u Vukovaru, nego tablu na njoj na kojoj i ćirilicom piše o kojoj se instituciji radi. To je naravno nemoguće, jer Srbi se po ovim pitanjima ništa i ne pitaju, a njihova neostvarena prava će se i dalje koristiti unutar većinskog naroda, ili kao politički pritisak na nekoga, ili kao mogućnost za političko profilisanje i napredovanje što je slučaj sa vukovarskim gradonačelnikom.
The post Zašto bi Penava poštovao Zakon koji niko drugi ne poštuje? appeared first on srbi hr.
